Μετα απο την τελευταία μου ιστορια και τα χιλιάδες ερωτήματα που ξεπετάχτηκαν στο μυαλό μου όφειλα κατα κύριο λογο στον εαυτό μου να βρω απαντήσεις... Κάπως ετσι έκανα μια έρευνα σχετικά με τον έρωτα ατενίζοντας το μακρυνο παρελθόν.. Έρως ανίκατε μαχαν λοιπόν ... Στιχάκι που σε όλους μας θυμίζει τα σχολικά μας χρόνια και τα πρώτα χτυποκάρδια.. ´Απο μικρη αναρωτιόμουν τι ειναι ο έρωτας και πως θα τον καταλάβω..Αυτο το ερώτημα ακόμα και τωρα που μεγάλωσα τριγυρίζει στο μυαλό μου ισως και εντονότερα απο κάθε άλλη φορα... Ετσι μέτά απο πολύωρη φιλοσοφική συζήτηση και πολυ ποτό σε ενα γραφικό ουζερί αποφάςιςα αγαπημένοι μου φίλοι να γράψω αυτή την ιστορία περί ερωτος. Ισως στο τέλος της καταλήξω και εγω σε κάποιο συμπέρασμα...  Σύμφωνα με τους χριστιανούς ο έρωτας ειναι ενα δωρο που έδωσε στους ανθρώπους ο θεός για να μην χαθεί το γένος αλλα και για να διαφοροποιήθουν απο τα υπόλοιπα όντα της πλάσης. Το έκανε δύσκολο και επίπονο ώστε οι άνθρωποι να μην το σπαταλούν ανούσια αλλα να το σέβονται. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη οι θεοί είχαν φτιάξει τα αντρόγυνα , όντα με την γυναικεία και αντρική φύση μαζί. Ωστόσο επειδη ήταν πολυ δυνατά και φέρονταν άσχημα ο σοφός Δίας αποφάσισε να τα χωρίσει στην μέση δημιουργώντας τους ανθρώπους. Κατα τον χωρισμό άφησε ενα σημάδι,τον αφαλό, για να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και τι γυρευουμε στην ζωή. Συγχρόνως τοποθέτησε τα γεννητικά όργανα μπροστά μας για να έχουμε την επιθυμία να ψάξουμε να βρούμε το άλλο μας μισο. Κάπως ετσι ο έρωτας μπήκε μέσα μας , σαν ενα επιπλέον όργανο του σωματός μας... Και στις δυο ιστορίες ο έρωτας γεννήθηκε σχεδόν την ίδια ώρα με την γέννηση των ανθρώπων... Προσωπικά λατρεύω τις αλληγορίες οποτε δεν μπορω να μην αναφέρω την Διοτίμα και την άποψη της περί ερωτος μιας και κατάφερα να την αντιληφθώ επιτέλους... Ο έρωτας λοιπόν συλληφθηκε σε ενα τραπέζι για τα γεννεθλια της Αφροδίτης απο τον πόρο και την πένια ... Σας λένε κάτι τα ονόματα ; Εμένα πολλα ... Πενία και Πόρος λοιπόν ειναι δυο απο τα βασικα χαρακτηριστικά του έρωτα ,τον οριοθετούν τον χαρακτηρίζουν και τέλος σαν περηφανοι γλύπτες του δίνουν την μορφή του... Ο έρωτας λοιπόν ειναι εραστης της Αφροδίτης, εραστης του ωραίου όπως αυτο εμφανίζεται στην φύση... Επίσης ελωχευει παντού , στο καλο και στο κακο , στο πάθος και το λαθος στην φτώχεια και τα πλούτη, στο πολυ και το λιγο... Τριγυρνά ξυπόλητος στις απέραντες κοιλάδες στα απόκρημνα βράχια και στα μαγικά χάλια του πανταζη...Ειναι σκληρός και άγριος, καθως ξαπλώνει οπου βρει και δημιουργεί ενα σωρό προβλήματα... Εν ολίγοις ο έρωτας στην αρχαιότητα ήταν ενας κακός μπελάς σταλμένος απο την ζωή ,άποψη που συγκρούεται εν μέρη με την σημερινή αντίληψη περί ερωτος... Οι νέοι άνθρωποι περιγράφουν τον έρωτα σαν μια χιλιοειπωμένη διαφήμιση της lacta ΤΟ πιο γλυκο κομμάτι της ζωής σου!!! Πιστεύουν στον μικρο φτερωτό θεό του έρωτα , στην γλυκιά και τρυφερή έκδοση του .. Τωρα γιατι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν μοναξιά σε μια εποχή επικοινωνίας ( τεχνολογικής κατα βάση) αυτο δεν μπορω να το κατανοήσω. Επίσης δεν μπορώ να εξηγήσω το πως γινεται να δίνουμε τόση σημασία στον έρωτα όταν το μεγαλυτερο μέρος της ζωής μας το έχουμε σπαταλήσει αγκαζέ με κούτες χαρτομάντηλων softex και φιδάκι ... Ειναι τόσο διεφθαρμένη η εποχή που ζούμε ή φταίω εγω που πιστεύω πως όλοι παντρεύονται για τα στεγαστικά δάνεια γι αυτο και χωρίζουν μετα απο λιγο;; Πφφφ δεν ειμαι ικανή να απαντήσω... Το νεαρό της ηλικίας μου η περασμένη ώρα ακόμα και οι Coldplay που ακούω δεν βοηθάνε... Ετσι το μονο που θα πω ειναι το εξής who cares ;;;; Εχω μια ζωή για να το νιώσω να το κατανοήσω και τέλος να το απαντήσω... Ηθικό δίδαγμα ημέρας : carpe diem .... 

Πέρασαν σχεδόν δυόμιση μήνες απο τότε που άφησα το σπιτι μου, την πολη μου και τίποτα δεν εχει αλλάξει στην βαρετή ζωή μου... Όλα κυλούν ήρεμα... Το μονο που επαναστάτει ειναι το μυαλό μου ... Αυτο δεν μπορεί να κάτσει ήσυχα , τρέχει παντού φαντάζεται τα πιο απίθανα πράγματα, ονειρεύεται και ζει μέσα στο άδειο μου κορμί... Μου δίνει ζωή και ελπίδα...διαβάζω συνεχώς για να πάρω το πτυχίο μου και να ορκίστω..... Προχθές έγινε η πρώτα ορκομωσία απο τότε που τελειώσαμε ..  Αρκετοί ήταν αυτοί που ορκίσθηκαν, τόσοι ώστε να με κάνουν να νιώσω άσχημα που δεν βρισκόμουν ανάμεσα τους... Όλα μου τα λάθη , τα ξενύχτια μου η τεμπέλια μου όλα άρχισαν να περνάνε μπροστά απο τα ματιά μου...ένιωσα τύψεις και μελαγχολία .. Πιο πολυ απο όλα ένιωσα  χαΖη που άφηνα την σχολη μου για ηλίθιους ανθρώπους και για ανόητες καταστάσεις ... Ποτε δεν ήμουν ετσι , άλλαξα ... Ριζικά ... Ωστόσο δεν το μετανιώνω απλα εκνευρίζομαι γιατι έχασα το μέτρο... Για να ειμαι ειλικρινής αγαπάω την Κομοτηνή μου αλλα ειχα την ανάγκη να φύγω για κάτι καλύτερο... Ποιο όμως ειναι αυτο και ποτε θα έρθει ;;; Πως θα το καταλάβω ;;; Μου θυμίζω κάτι κοριτσάκια που ειναι συνεχώς στην τσίτα , δεν ειναι σίγουρες για τίποτα και γκρινιάζουν για μια τρίχα που πετάει απο το υπόλοιπο καλοφτιαγμένο συνολο ... I don't wanna be this type of person... I just don't ... Και αφού το ξεκαθάρισμα και αυτο θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στο spotify..  Κάθε μέρα ερωτεύομαι , γελάω διαβάζω κοιμάμαι και κλαίω ακούγοντας μουσική μέσα απο αυτο.... Τωρα συγγράφω ακούγοντας παλιά κσι αγαπημένα τραγούδια ... Με μια λέξη ΕΡΩΤΑΣ... 

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μιας κοπέλας που παλιμπαιδιζει θυμάται τα εφηβικά της χρόνια και κάνει τα μαλλια της κοτσιδάκια... Σε μια τέτοια στιγμη βρίσκομαι και εγω... Έπαιξα με τα γατάκι μου , χουζούρεψα , είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και απελπίστηκα... Μονο τα μαλλια μου δεν έκανα κοτσιδάκια καθως ειναι πολλα... Σε αυτές λοιπόν τις στιγμές με μια lacta στο χέρι βλέποντας ταινιες με πρίγκιπες βατράχους και επίσημους χορούς αρχιζεις και ονειρεύεσαι σχεδιάζοντας με πένα την φαντασία ΑΥΤΟΝ που θα σου αλλάξει ολη την ζωή... ΑΥΤΟΝ που θα σε κάνει να λιώσεις στα χέρια του... Το πρόβλημα ειναι οτι το αγγελάκι με τα όμορφα σγουρα μαλλια μου λέει να πιστέψω στα παραμύθια και στους πρίγκιπες αλλα υπάρχει και ο διάολος μέσα μου ο οποίος με κοιτάζει περιπαιχτικα και φωνάζει δυνατά ξύπνα βούρλο... Ε οσο και ονειροπαρμένο και αν εισαι ξυπνάς ειτε το θες ειτε όχι ... Και τότε έρχεται η ώρα της επιλογής , καθως στέκεσαι στην μέση ενός ερήμου γεμάτο κίτρινα φύλλα δρόμου και δεν ξέρεις ποιο μονοπάτι να διαλέξεις... Αιώνιο υπνο και ευτυχισμενη ζωή ή το αντίθετο λογική κριτική σκέψη και μοναχική πορεία στο ρου της ζωής ;;; εγω δυστυχώς ή ευτυχώς διάλεξα το δεύτερο μονοπάτι οπου η απλή φοιτητική διαδρομή περιλαμβάνει ανηφόρες κατηφόρες χαράδρες γκρεμούς θάλασσες και ηλιοβασιλέματα ... Κάθε λογής πειρασμούς και το αντίτιμο ειναι η αθωότητα σου ... Αν εχεις μετρό ισως καταφέρεις να κρατήσεις ενα κομμάτι της. Το μονο σίγουρο ειναι οτι απαιτείται ενα μέρος της έστω και μικρο... Όσοι παίρνουμε αυτο το μονοπάτι ελπίζουμε απλα να κάναμε λαθος επιλογή και στο τέλος να βρούμε αυτόν που θα το επιβεβαιώσει δίνοντας άλλη μια ευκαιρία στα όνειρα... 

Έχουν περασει περίπου 10 μέρες απο την τελευταία φορα που έγραψα και νιώθω τύψεις ... Ειναι λιγο τραγικό ή μου φαίνεται,;;; Νομίζω οτι δεν έγραφα γιατι ένιωθα πως δεν ειχα κάτι να Πω ... Για να ειμαι ειλικρινής ούτε τωρα εχω κάτι συγκεκριμένο να πω... Απλα φλυαρώ... Πλησιάζει η εξεταστικη μου και εγω βγάζω την μια άφθα μετα την άλλη ... Τα όνειρα περί αεροσυνοδου παραμένουν όνειρα καθως δεν τόλμησα να πάω στην συνέντευξη... Τα όνειρα για το μελλοντικό μου βιβλίο αναστέλλονται καθως ψάχνω μια πιο ώριμη εμπειρία... Για να ειμαι ειλικρινής αυτο το δουλεύω τους τελευταίους μήνες στο πρακτικό επίπεδο... Ισως ειναι η μεγαλύτερη τρέλα της ζωής μου... Αλλα μου αρεσει... Επίσης σκεφτομαι να γίνω πωλητρια στα hondos center καθως δεν εχω κάτι καλύτερο να κάνω σε αυτή την μαγική πολη... Αυτα .... 

Χρόνια μου πολλάαααα λοιπόν να με χαίρεστε να σας γράφω ολη την ώρα... Όπως είθισται ετσι και εγω όντας κατα ενα χρονο μεγαλύτερη θα βάλω στόχους για τον επόμενο χρόνο μου... Ωστόσο επειδή όταν κάνουμε σχέδια ο θεός χαμογελάει ειρωνικά εγω απλως θα κάνω μερικές ευχές... Αρχικά εύχομαι να ειμαι υγείης το ίδιο και όλοι οι άνθρωποι γύρω μου... Ελπίζω να φτιάξω το σώμα των ονείρων μου και νς μην παρατήσω το γυμναστήριο που τόσο καιρο πηγαίνω...ελπίζω να βρω τον δρόμο μου μαζί και μια δουλειά που θα μου προσφέρει όσες υλικές απολαύσεις επιθυμώ... Επίσης θα πάρω το πτυχίο μου (αυτό το εχω σίγουρο οποτε δεν το εύχομαι) . Επίσης ελπίζω να βγάλω καποια στιγμη και ενα δίπλωμα οδήγησης με την επιθυμία να εχω ενα δικό μου αμάξι. Εύχομαι να κάνω ολική φωτόλυση για να μην ξαναπιάσω ποτε στα χέρια μου ξυραφάκια κρέμες και αποτριχωτικές μηχανές... Εύχομαι ο Αη -Βασιλης να μου φέρει ενα δώρο έκπληξη όπως όταν ήμουν μικρη και αθώα... Εύχομαι να γνωρίσω τον άντρα τον ονείρων μου , μια σωστή φίλη ( εχω μια αλλα ειναι πολύ μακρυά) καθως οι κοντινές μαλλον μας απογοήτευσαν... Εύχομαι να κυκλοφόρησω το δικό μου βιβλίο και να πουλήσει αρκετά αντίτυπα ... Εν τελεί εύχομαι ειτε κατόρθωσω όλα αυτα ειτε όχι να βρω την ευτυχία ... Ξέρω οτι ζητάω παρα πολλα ωστόσο ελπίζω οτι θα πάρω έστω τα μισά ... Ξέρω επίσης οτι μαλλον ειμαι αλαζόνικη αλλα αυτή την στιγμη νιώθω άνετα με αυτο... Πάνω απο όλα θέλω να πετάξω ψηλά, προς την ανεξαρτησία και την ελευθερία... Άραγε διαβάζει κανείς τις φλυαρίες μου;;; Ιδού το ερώτημα...