Λατρεμένα μου μπλόγκεράκια, Άτιμο πραγμα η πένα... Αν την αφήσεις σε αφήνει στο διπλάσιο... Αν την διεκδικήσεις δύσκολα θα την κατακτήσεις παλι, αφού καταβάλεις τον αντίστοιχο κόπο... Αλλο ενα πεισματάρικο θηλυκό! Η σημερινή μου ιστορια, γραμμένη σε μια σοφίτα καπου στο Περιστέρι θα σας ταξιδέψει λίγους μήνες πίσω , απο εκει που απάτησα την πένα για την ζωή..no regrets ... Μάιος 2016 Αρχίζει το καλοκαίρι σιγα σιγα ... Ποσο μου αρεσει! Πλέον διδάσκω με ανοιχτή πόρτα και οταν πηγαίνω στα μαθηματα φοραω ανάλαφρα ρουχα... Την αγαπώ αυτη την αλλαγη... Οι εξετάσεις των παιδιών μου εχουν αρχίσει οποτε ειναι η περίοδος άγχους. Παντα αγχωνομαι παραπάνω απο οτι αγχώνονται τα ιδια καθως στις εξετάσεις εγω παίρνω απο πιο αυστηρούς ελέγχους όντας η ανεπίσημη καθηγήτρια των παιδιών. Αυτές οι εξετάσεις θα ειναι λιγο πιο δυςκολες καθως θα δώσω και εγω δικές μου εξετάσεις! Ω ναι. Ξανα κάθομαι στα θρανία αυτη την φορα ως μαθήτρια. Έκανα αίτηση στους μάγνητες, ενα σωματείο τυφλών που εδρεύει στον Βόλο. Ετσι ξεκινάω μαθηματα και ταξίδια φυσικά μεσα σε αυτον τον μήνα... Δεν ξερω πως θα τα συνδυάσω ολα αυτα. Ιούνιος 2016 Τα τελευταία μαθηματα των παιδιών μου πανε πολυ καλα σε αντίθεση με τα δικά μου. Εχω αγχωθει παρα πολυ. Όλοι εχουν εξοικειωθεί με τις μηχανές και το αλφάβητο και εγω δεν ξερω που πανε τα τέσσερα κυριολεκτικά... Δεν ειναι κατι δύσκολο αλλα θελω χρονο, αφωσιωση και γερά δάχτυλα.. Που θα παει θα τα καταφέρω... Για καλη μου τύχη εχω δυνατή σύμμαχο, την Νατασα. Ποσο την αγαπάω!! Το μονο άτομο που με κανει να νιωθω άβολα ειναι η δασκάλα... Με επαναφέρει στις εποχές οπου η δασκάλα συμπαθούσε μονο τους καλούς μαθητές , για τους υπόλοιπους δεν νοιαζόταν και το μοναδικό αίσθημα που μου δημιουργούσε ήταν το "θελω την " μαμά μου"... Οχι και η πιο θετικη ενεργεία που μπορεις να δεχτείς απο έναν άνθρωπο !! Στις 16 δίνω και εχω φρικαρει απο το άγχος μου... Η καθημερινή μου εξάσκηση με βοηθάει και αισίως παιρναω τις εξετάσεις του σωματείου .. Οι επίσημες όμως εξετάσεις δεν ειναι σίγουρο οτι θα ειναι εξίσου επιτυχημένες! Οι μέρες γλιστρούν , η ημερομηνία πλέον εχει φτάσει και η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει ... Ξερω πως μπορω να τα καταφέρω αλλα μονο αν τιθασευσω το άγχος μου... Διαφορετικά θα πρεπει να δώσω ξανα τον Δεκέμβριο ... Δεν θελω καν να το σκεφτομαι... Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβρης 2016 Οι εξετάσεις μου τελείωσαν επιτυχώς και η επιστροφή μου πίσω στο σπιτι ειναι γεγονός ... Αυτο που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν  οτι θα έφευγα και παλι μετα απο δυο μέρες. Αυτη την φορα για την Ιερισσό της Χαλκιδικής, ενα μικρο σχετικά παραθαλάσσιο μέρος στο τρίτο ποδι της . Δούλεψα εκει ως υπεύθυνη καταστήματος .  Ή όπως έλεγα στους περίεργους τουρίστες ως manager...Τρομάρα μου... Ακόμα γελάω με τον τίτλο που βάφτισα τον εαυτό μου. Καλώς ή κακώς η γλώσσα μας προκαταβάλει, μας μεταμορφώνει ή μας επηρεάζει . Σε κάθε περίπτωση ο καλός χρήστης χαμένος δεν θα βγει. Εκεί λοιπόν , κάπου ανάμεσα σε τουρίστες, συνεργάτες, σε κέρματα, μουσική και καφέδες βρέθηκα και εγώ να μαθαίνω για ένα σωρό καινούργια πράγματα. Πως να διοργανώνω event , πως να κρατάω οργανωμένο ένα μαγαζί, πόσα είδη καφέ υπάρχουν και πάει λέγοντας. Η μεγαλύτερη έκπληξη βέβαια είναι ότι σε αυτό το μέρος έμαθα κάτι πολύ σημαντικό. Τον εαυτό μου... Ξέρω ακούγεται αστείο αλλά και συνηθισμένο ωστόσο στην ρουτίνα της φιλολογίστικης γόβας μου οι αναμνήσεις μου είχαν αρχίσει να σκουριάζουν και εγώ να ξεχνάω την δύναμη που διαθέτω. Κακό πράγμα η συνήθεια, εύκολα σε ρίχνει δύσκολα την χωρίζεις. Οι καλοκαιρινοί μήνες πέρασαν τόσο γρήγορα τόσο όμορφα. Γέλασα, τσίριξα, έκλαψα και συγκινήθηκα. Έπαθα και δυο ωραίες τενοντίτιδες . Ωστόσο μόνο χαμόγελο μπορεί να σχηματιστεί στο πρόσωπο μου σε κάθε φωτογραφία ή μνήμη που ζωντανεύει από το corali μας. Οκτώβριος 2016 Επέστρεψα στο μικρό μου δωμάτιο και επισήμως. Μου είχε λείψει το ντάντεμα από την οικογένεια, το χουζουρι μου, ο γάτος μου. Ακόμα και το κρύο της πόλης μου. Άρχισα και πάλι τα μαθήματα. Λόγω της καλοκαιρινής δουλειάς ξεκίνησα με άλλη διάθεση αν και ένιωθα πολύ κουρασμένη. Μετά από μερικές μέρες ταξίδεψα στην Κομοτηνή μου. Κάθε φορά η καρδιά μου φτερουγίζει και μόνο στην σκέψη ότι θα πάω εκεί. Παντοτινός έρωτας. Παρευρέθηκα σε γαμοβάφτιση του μικρού μου ποντικιού. Βρεθήκαμε όλη η κοριτσό - παρέα από τα φοιτητικά χρόνια και γλεντήσαμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Την επόμενη μέρα αφού χαιρέτησα μερικούς γνωστούς και ήπια καφέ στο κεντρικότερο σημείο της πόλης αγκαλιά με έναν γκρινιάρη παίδαρο μόλις δυο μηνών, ετοίμασα την βαλίτσα και έφυγα με δάκρυα στα μάτια. Το ένα ταξίδι διαδέχτηκε το επόμενο με διαφορά μερικών ημερών. Αυτή την φορά βρέθηκα στην Αθήνα,στην μικρή φιλόξενη γκαρσονιέρα της ξαδέρφης μου. Ακολούθησα τα σημάδια της μοίρας, πήρα τα σικ ρούχα μου και κατευθύνθηκα στο αεροδρόμιο. Χαμένη ανάμεσα στα αεροπλάνα και στους τουρίστες βρήκα την πορεία μου στην μεγάλη αίθουσα ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, όπου διεξάγονταν άλλος ένας αγώνας για μια θέση στον ουρανό. Αυτή την φορά επέλεξα μια άλλη εταιρεία που εδρεύει στο Αμπου Νταμπι. Θεώρησα πως η εταιρεία που είχα επιλέξει στο παρελθόν την είχα συνδέσει με άσχημες αναμνήσεις και καταστάσεις. Η διαδικασία της συνέντευξης ήταν παραπλήσια , αγχωτική, πολύωρη και για τους μαζοχιστές διασκεδαστική. Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ πάντως το διασκέδασα. Διήρκεσε τρεις ολόκληρες μέρες και οφείλω να ομολογήσω ότι με εξουθένωσε. Αυτή την φορά άξιζε τον κόπο. Το μειλ ήταν θετικό και εγώ φρικαρισμένη. Όσο περνάει ο καιρός νιώθω πιο ήρεμη. Έστειλα τα χαρτιά μου, έβγαλα διαβατήριο και άρχισα να ψάχνω χαλαρά για την μελλοντική μου χώρα. Νοέμβριος 2016 Ο καιρός κυλάει. Συνεχώς σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει... Ο Νοέμβριος αν και αγαπημένος μου μήνας, μπορώ να πω πως πάντα με μελαγχολεί. Ίσως λόγω των επικείμενων γενεθλίων μου... Κάθε χρόνο σχεδίαζα τα γενέθλια μου με ανυπομονησία. Στο organizer μου, πάντα έγραφα ή ζωγράφιζα στην πρώτη σελίδα του Νοεμβρίου οτιδήποτε μπορούσε να με εμπνεύσει ... Το ίδιο επανέλαβα και σε αυτόν τον Νοεμβρη με μόνη διαφορα ότι επέκτεινα τις ζωγραφικές μου ανησυχίες και στην αρχαιοελληνική γραμματική, δίνοντας άλλη πνοή στα μαθήματα. Επίσης αγόρασα την περηφάνεια και προκατάληψη υπό την μορφή βιβλίου ζωγραφικής. Το λάτρεψα από την πρώτη ματιά, το λατρεύω... Με αγάπη, η παντοτινά χαμένη Σιλβή σας...