Για άλλη μια φορα χάθηκα ωστόσο αυτή την φορα ειχα λογο... Περίμενα να βγει ο ήλιος... Και περίμενα... Και περίμενα... Μέχρι που βγήκε χθες το βράδυ καθως έπινα το κρασακι μου παρατηρώντας την βροχη... Τι περίεργες συμπτώσεις σε αυτή την ζωή... Εν μέσω κατακλυσμού εγω ζούσα τα καλοκαιρινά ραντεβού του Μαρτάκη και της χίλιες και μια νύχτες της Σεχραζάντ... ο κολλητός μου με κοιτούσε στα ματιά και μου άνοιξε την δική του καρδιά... Ήταν τοσο ρομαντικός. Με κρατούσε απο το χέρι και μου έλεγε διαφορα... Εγω πάλι κοιτούσα τα άσχημα νυχια μου , το λερωμένο απο το κραγιόν ποτήρι τις αστραπές στον ουρανό μέχρι που αποφάσισα να κοιτάξω τις αστραπές που έβγαιναν απο τα μάτια του... Η αληθεια ειναι οτι πάλευα μέσα μου να κρατηθώ ψύχραιμη και σοβαρή... Εν τέλει άρχισα να ξεγλιστρω αλλάζοντας θέμα... Πρέπει να παραδεχτώ πως όταν μου είπε πως διαβάζει την αφιέρωση μου στο organizer που του χάρισα καθε φορα που δεν ειναι καλα με έκανε να νιώσω πως με αυτόν τον άνθρωπο εχω περασει πολλές στιγμές... Στιγμές έντονα συναισθηματικές και άλλοτε ηρεμες στιγμές διασκέδασης και χαλάρωσης...στιγμές μοναδικές και αξέχαστες.. Μου ομολόγησε πως με βλέπει ερωτικά και απο τότε δεν μπορω να σκεφτω τίποτα άλλο πέρα απο τα λόγια του ... Δεν ξέρω τι νιώθω ακόμα ή ισως και να ξέρω αλλα να φοβάμαι να το ομολογήσω... Σύντομα όμως θα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη τοσο με την αληθεια οσο και με τους φόβους μου... Άλλωστε μια συζήτηση εκκρεμεί μεταξύ μας... Το μονο σίγουρο ειναι οτι δεν ειμαι διατεθειμένη να τον χάσω απο την ζωή μου .-- Ελπίζω η ηλιοφάνεια να συνεχιστεί τοσο για μένα οσο και για εσάς... Καληνύχτα σας φίλοι μου !!!