Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, άλλο ένα Σαββατόβραδο , κάθομαι και συλλογίζομαι. Πως θα ήταν η ζωή μου αν ... Πώς θα ήταν αν δεν είχα φύγει; Αν είχα δείξει λίγο παραπάνω υπομονή, αν είχα μιλήσει αν αν αν ... Όλα αυτά βέβαια ξεκίνησαν βλέποντας μια ρομαντική κομεντί (Love, Rosie), στην διάρκεια της οποίας τολμώ να ομολογήσω ότι πολλάκις δάκρυσα. Λίγα δάκρυα λίγα ρουθουνίσματα στην μύτη και οι σκέψεις σύννεφο από πάνω μου. Δεν έχω μετανιώσει για τις επιλογές μου, αν και γνωρίζω πως συνειδητοποιημένα κάνω τις λάθος για όλους τους σωστούς λόγους. Δυσνόητο; Πάμε από την αρχή . Από μικρή είχα ένα μεγάλο ελάττωμα . Φοβόμουν να δείξω οτιδήποτε. Χαμογελούσα, ήμουν ήσυχο και καλό παιδάκι αλλά ποτέ δεν θα φανέρωνα λεκτικά τουλάχιστον τα συναισθήματα μου. Μεγαλώνοντας έμαθα να δείχνω κομμάτια της προσωπικότητάς μου, του σώματος μου αλλά όχι της ψυχής μου. Δυσκολεύομαι να εκφραστώ, να δείξω συναισθήματα έντονα και πιέζομαι. Οι επιλογές που έκανα, κάνω και ίσως συνεχίσω να κάνω ήταν όλες κάκιστες. Μέσα μου το ήξερα. Μπορεί να μπερδευόμουν μερικές φορές αλλά κατά βάθος το ήξερα. Βλέπετε, λατρεμένα μου μπλογκεράκια, είναι πιο εύκολο να πληγώνεσαι συνειδητοποιημένα, παρά να πληγώνεις. Όταν πληγώνεσαι, γλύφεις τις πληγές σου και προχωράς στο επόμενο γύρω του παιχνιδιού. Όταν όμως έχεις πληγώσει, το φέρεις στο μυαλό σου ξανά και ξανά. Νιώθεις τύψεις , άβολο πράγμα. Δύσκολα φεύγεις γιατί πάντα ένα κομμάτι θυμάται. Θύμα ή θύτης, ο καθένας μας ψάχνει ένα συμπαίχτη στο παιχνίδι της ζωής. Πόρτες ή πλακωτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ένταση κατά την διάρκεια. Οι ιδανικές σχέσεις πιστεύω ότι είναι οι κρυφές από τα αδιάκριτα βλέμματα. Αυτές που ανθίζουν μέσα στο σκοτάδι από τα κλειστά παραθυρόφυλλα. Ποτίστε τις με μπόλικη ειλικρίνεια και αυθορμητισμό . Μαγικά σχεδόν θα γεννηθούν σεβασμός και πάθος, άνεση και ασφάλεια. Και όσο χορηγείται η κατάλληλη δόση ειλικρίνειας τόσο πιο υπέροχη θα γίνετε. Αυτό είναι ένα κομμάτι που μου λείπει από την ζωή μου. Αυτό το ξεκάθαρο, χωρίς μπερδέματα και πονοκεφάλους συναίσθημα. Η γενναιόδωρη αγκαλιά που σε γεμίζει, το αυθόρμητο χαμόγελο χωρίς εξήγηση, οι ειλικρινείς χαζομάρες που μοιράζεσαι στις μικρές ώρες, η ασφάλεια που νιώθεις όταν εμπιστεύεσαι κάποιον. Αυτό για μένα μπλογκεράκια μου είναι η επιτομή της τέλειας σχέσης. Φυσικά και θα έχει τα μικροπροβλήματα και τους χαζούς καβγάδες. Όσο όμως διορθώνονται με συζήτηση και αγκαλιά μην φοβάστε τίποτα. Ακόμα και το σεξ είναι διαφορετικό όταν υπάρχει κατάλληλη χημεία. Συνήθιζα να λέω πως σχέση με μέτριο σεξ δεν έχει μέλλον, ενώ σχέση μόνο με σεξ πάντα πετυχαίνει. Ακόμα συμφωνώ αλλά με μια μικρή διόρθωση. Η σχέση - σεξ πάντα θα είναι μισή. Θα της λείπει αυτό το κουβεντολόι που κάνει τα πράγματα ηλιόλουστα. Θα είναι καταδικασμένη στο άβολο, κρυφό και στολισμένο με ψεύτικη άνεση κλίμα. Χάσιμο χρόνου, χάσιμο εαυτού. Κάτι παραπάνω ξέρω. Εμπιστευτείτε με. Με αγάπη, Η συναισθηματικά παράλυτη Σιλβή σας.