Αγαπημένα μου μπλογκεράκια,


 μόλις συνειδητοποίησα μια χαρακτηριστική μου συνήθεια προτού αφεθώ στο γράψιμο. Διαβάζω πάντα τις προηγούμενες ιστορίες μου. Και πάντα εκπλήσσομαι. Όταν δημοσιεύω δεν ελέγχω ποτέ τα γραφόμενα μου καθώς δεν θέλω να διορθώσω και να χάσω όλο το πάθος που με καταλαμβάνει. Έτσι όταν ξαναδιαβάζω μετά από καιρό τις ιστορίες μου πάντοτε φοβάμαι μήπως μέσα στην τρέλα του πάθους ανακαλύψω απεριόριστες βλακείες ή και φλυαρίες. Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ! Καταλήγω να γελάω και να ομολογώ στον δειλό εαυτό μου πως τελικά δημιούργησα και πάλι. Κάθε φορά η ίδια ιεροτελεστία και κάθε φορά η ίδια έκπληξη. Κάπως έτσι και σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα συνειδητοποίησα πως κάνω τις ίδιες κινήσεις και χαμογέλασα πλατιά με την αφέλεια του εαυτού μου. Η σημερινή λοιπόν ιστορία είναι αφιερωμένη στις εκπλήξεις. Ναι σε όλα εκείνα τα μικρά που μας κάνουν να χαμογελάμε και να ξαφνιαζόμαστε κάθε φορά όπως όταν ήμασταν μικρά παιδία και ανοίγαμε το σοκολατένιο αυγό. Ξέραμε ότι θα βρούμε κάποιο παιχνιδάκι για τα μολύβια ή κάποιο μινιστρουμφ ωστόσο πάντα ξαφνιαζόμασταν. Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα παιδικά όλο περιέργεια μάτια μας. Εκπλήξεις για τους ρομαντικούς αστάθμητος παράγοντας για τους επιστήμονες όπως και να το πούμε το φαινόμενο είναι το ίδιο και έχει την τάση να σαρώνει σαν άνεμος την τακτοποιημένη ζωή μας. Κάπως έτσι ένα ηλιόλουστο πρωί ξύπνησα και δεν μπορούσα να καθίσω ή να ξαπλώσω ανάσκελα. Ένα φυσίγγιο στον κόκκυγα αποφάσισε να μου κάνει μια έκπληξη κάνοντας guest στα οπίσθια μου. Δυσάρεστη έκπληξη μπλογκεράκια μου, πιστέψτε με... Οι μέρες περνούσαν, ο πόνος έγινε φίλος μου και το δάκρυ το καινούργιο μου make up style. Ωστόσο οι επώδυνες και υποχρεωτικές επισκέψεις στο νοσοκομείο μου επιφύλασσαν μια ευχάριστη έκπληξη. Ερωτεύτηκα τον γιατρό που μου έκανε αλλαγές επιδέσμων. Είναι ο πρώτος άντρας που με πόνεσε από την πρώτη μέρα!!! Σαρωτική η αλλαγή στην ζωή μου. Την ίδια στιγμή γκρέμισα όλα μου τα θεμέλια. Χώρισα από την προηγούμενη σχέση μου, κάτι που ανέβαλλα για αρκετό καιρό από φόβο. Παράτησα την συνέντευξη για την οποία προετοιμαζόμουν πολύ καιρό. Και αυτή την στιγμή δεν έχω όνειρα ... γιατί ζω ένα όνειρο. Τουλάχιστον στον ερωτικό τομέα. Το μέλλον είναι έκπληξη και ελπίζω ευχάριστη. Σήμερα πίνω εις υγείαν όλων εκείνων που ακούνε την Αλεξίου να ερμηνεύει οι φίλοι μου μεσάνυχτα και δακρύζουν είτε επειδή είναι πληγωμένοι από έρωτα είτε επειδή δεν τον έχουν γνωρίσει ακόμα. Εγώ δακρύζω σε κάθε περίπτωση με την Χαρούλα. Φίλοι μου αν έχετε ερωτευτεί ακόμα και αν πονέσατε , είστε τυχεροί που ζήσατε κάτι τέτοιο. Για όλους τους υπόλοιπους που δεν έχουν γνωρίσει ακόμα τον φτερωτό θεό μην στεναχωριέστε, κάποια στιγμή θα έρθει μπροστά σας και θα είναι κάτι μοναδικό.


Στην υγειά σας μπλογκεράκια  μου ,
η μεθυσμένη από έρωτα Σιλβή σας...