Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, την τελευταία μέρα αυτού του μήνα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου σχετικά με τον χρόνο, ακούγοντας συγχρόνως ένα αγαπημένο μου κομμάτι που ταιριάζει στο κλίμα. Όταν ήμουν μικρό κορίτσι το μόνο που ήθελα πολύ ήταν να μεγαλώσω. Να γίνω μια όμορφη, έξυπνη και ανεξάρτητη γυναίκα, τριγυρισμένη από καλές φίλες. Τα χρόνια πέρασαν, έγινα αυτό που φανταζόμουν με μια μόνο διαφορά. Δεν περιτριγυρίζομαι από καλές φίλες. Η επιθυμία που είχα από μικρό κορίτσι δεν εκπληρώθηκε όπως ακριβώς την ήθελα. Όχι, μην βιάζεστε να με παρεξηγήσετε. Έχω φίλες, απλώς πλέον βρίσκονται σε άλλη διάσταση από εμένα. Σε μια οικογενειακή διάσταση που περιλαμβάνει πολλά ξενύχτια, καθόλου αλκοόλ και πολλά, πάρα πολλά παιδικά πάρτι. Σε αυτή την τόσο απόμακρη διάσταση πηγαινοέρχομαι και προσαρμόζομαι, όχι πάντοτε με επιτυχία... Και κάπως έτσι ένα καλοκαιρινό πρωινό βρέθηκα να φλερτάρω στην μέση ενός πάρτι γενεθλίων με τέκνα και όχι τεκνά. Σε εκείνο το σημείο ένιωσα να πνίγομαι, όχι από την φουξ τούρτα αλλά από την αίσθηση ότι μεγαλώνω. Δεν ξέρω αν έπαθα κρίση ηλικίας στα εικοσιπέντε μου χρόνια ή αν απλώς με άγχωσε η μαμαδοκατάσταση που επικρατεί γύρω μου τον τελευταίο χρόνο. Το μόνο που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι αφενώς δεν σκοπεύω να γίνω μητέρα στο άμεσο μέλλον όχι από ανωριμότητα, όπως ακούω συχνά, αλλά μάλλον από το αντίθετο. Και επανέρχομαι στο θέμα φιλίας. Έχοντας παντρέψει σχεδόν όλες μου τις φίλες, έχω νιώσει αρκετές φορές την μοναξιά. Αυτό το άβολο συναίσθημα που όταν το επιλέγεις εκούσια σε βοηθάει αλλά όταν έρχεται μόνο του το απεχθάνεσαι. Το απεχθάνεσαι γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα μοιράζεσαι. Ένα ταξίδι, ένα αστείο χαζό και ανέμελο, μια νέα εμπειρία. Με λίγα λόγια μπλογκεράκια μου, μεγάλωσα αλλά δεν νομίζω ότι το απολαμβάνω τόσο όσο θα ήθελα. Βέβαια πρέπει να παραδεχτώ πως δεν θα ήθελα να γυρίσω πίσω τον χρόνο. Απολαμβάνω το γεγονός ότι κάνω ότι μου έρθει στο κεφάλι. Μου αρέσει που παίρνω τις αποφάσεις μόνη μου ,και ας είναι λάθος. Λατρεύω την ελευθερία μου, ακόμα και όταν γκρινιάζω γι' αυτήν. Απλά μου λείπει αυτή η χαζή ανέμελη παρέα του παρελθόντος, με αγχώνει το μέλλον και απλώς προσπαθώ να ζήσω όσο καλύτερα γίνεται το τώρα. Για το μέλλον ας πούμε que sere,sera*... * Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, το μόνο σίγουρο είναι πως ότι είναι να γίνει θα γίνει... Η μεγάλη πλέον Σιλβή σας