Mission Impossible: 1 χρόνος σε 1 ιστορία...


Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, έπειτα από 9 μήνες και κάτι ψιλά σας θυμήθηκα. Θα μπορούσα να κάνω και κάτι καλύτερο μεταξύ κατεργαρέων αλλά βλέπετε έχω πιαστεί τόσο πολύ σε σημείο να μην μπορώ να καθίσω ή να σηκωθώ. Αουτς... Οπότε θυμήθηκα αυτό το παλιό μου χόμπι, το γράψιμο. Συνειδητοποίησα πως η τελευταία μου ιστορία ήταν κάπου στον Οκτώβριο. Που να ήξερα η καημένη τι με περίμενε αυτή την χρονιά.
Σεπτέμβριος: Ήσυχος μήνας Ο Σεπτέμβριος στους μήνες για μένα μεταφράζεται σαν την Δευτέρα των δημοσίων υπαλλήλων. Βέβαια για να είμαι δίκαιη λατρεμένα μου μπλογκεράκια μου αρέσει, γιατί μπαίνω σε πρόγραμμα δουλειάς. Τα μαθήματα πάντα ξεκινάνε τον Αύγουστο για τα μεγαλύτερα παιδιά αλλά μέχρι να μπουν σε πρόγραμμα έρχεται ο επόμενος μήνας. Για μένα ο Σεπτέμβρης ήταν το τελευταίο ξέγνοιασμα. Να φανταστείτε κοιμόμουν 8 ώρες την ημέρα, μέγα κατόρθωμα για μένα. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν ένα ταξίδι αστραπή στην Κωνσταντινούπολη με την φίλη μου Νατάσα (πολύ καλό κορίτσι και ελεύθερο μιας και το έφερε η κουβέντα). Έρωτας αυτή η πόλη παρά τα στραβά που ήταν αναμενόμενα ότι θα συμβούν, εφόσον ταξίδευα. Χάθηκε η βαλίτσα μου στο αεροδρόμιο Ατατούρκ και έγινε μια διαδήλωση για την γενοκτονία των Κούρδων στην πλατεία που ήταν το ξενοδοχείο μας. Κατά τα άλλα η εμπειρία ήταν υπέροχη και πολύ γευστική. Οφείλω να ομολογήσω ότι έβαλα τα πιο νόστιμα κιλά τρώγοντας κιουνεφέ και διάφορα άλλα τούρκικα φαγητά.
Οκτώβριος : Η αρχή του κακού Άλλοι τον Οκτώβρη ερωτεύονται για να χουχουλιάζουν με κάποιον τον χειμώνα, άλλοι φτιάχνουν τις ντουλάπες τους και εγώ λατρεμένα μπλογκεράκια μου το έριξα στην δημιουργία. Βλέπετε έρωτας - Βασιλική 1-0, έννοιες ασυμβίβαστες δηλαδή. Όσο για τις ντουλάπες ας πούμε ότι είναι μια πολύ πολύ πολύ άσχημη εμπειρία για μένα που θυμίζει τιμωρία για όλα εκείνα τα ρούχα που αγόρασα και ποτέ δεν φόρεσα. Ξεκίνησα λοιπόν μπλογκεράκια μου την νέα σχολική χρονιά με όλους μου τους μαθητές (με εξαίρεση δυο) να δίνουν πανελλήνιες. Αυτό στην γλώσσα των φιλολόγων που παρέχουν ιδιαίτερα μαθήματα μπορεί να μεταφραστεί και ως θάνατος. Φυσικά επειδή η δουλειά μου απασχολούσε μόνο τις 12 ώρες από τις 24 που έχει η ημέρα αποφάσισα να φορτώσω και λίγο ακόμα για να μην έχω χρόνο για σκέψη. Έτσι ξεκίνησα και το μεταπτυχιακό μου. Και φυσικά για να βγαίνω και λίγο από το σπίτι ξεκίνησα και χορό, λάτιν και τάνγκο. Μεταξύ κατεργαρέων μπλογκεράκια μου έκανα σωστή επιλογή. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι και διασκεδαστικό χόμπι από τον χορό.
Νοέμβριος: Ο Γενέθλιος μήνας (έγινα 27 αλλά θα αρχίσω να το κρύβω για να γλιτώσω τα προξενιά). Λατρεμένα μπλογκεράκια μου, ιδιαίτερο πράγμα τα γενέθλια. Άλλοτε τα περίμενα πως και πως και μοίραζα τις προσκλήσεις ένα μήνα πριν και τώρα τα περιμένω μεν αλλά μάλλον με μια γλυκιά μελαγχολία. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια θα με πιάσει η κρίση ηλικίας και θα βγάζω φωτογραφίες στο face app για να δω πως θα γίνω στα επόμενα 50 χρόνια λες και δεν ξέρω (οποιαδήποτε ομοιότητα με τον γιατρό μου είναι εντελώς τυχαία). Αν μη τι άλλο από φαντασία σκίζω... Τα φετινά γενέθλια μου μάλλον με πήγαν πολλά χρόνια πίσω καθώς όλες μου οι μαθήτριες αποφάσισαν να μου κάνουν έκπληξη με μια τούρτα και μπόλικα ζωηρά χαμόγελα. Μου θύμισαν και φυσικά θα συνεχίσουν να μου θυμίζουν όλους τους λόγους που αγαπάω την δουλειά μου. Βλέπετε λατρεμένα μου μπλογκεράκια τα παιδιά σε όποια ηλικία και αν είναι μπορούν να σε παρασύρουν να σε τρελάνουν και με μια πράξη απλή να ξεχάσεις τα πάντα. Θα αλλάξω μήνα για να μην με πιάσουν τα ζουμιά.
Δεκέμβριος: Όλα του γάμου δύσκολα Αγαπώ Χριστούγεννα, διακόσμηση, λαμπάκια, δώρα και γλυκά... Αγαπώ Δεκέμβριο και ακόμα περισσότερο αυτόν τον συγκεκριμένο Δεκέμβριο του 2018. Ο λόγος απλός, λευκός και καθόλου λιτός σας διαβεβαιώ. Βλέπετε λατρεμένα μου μπλογκεράκια αυτόν τον μήνα παντρεύτηκε η αδερφή μου και φυσικά εγώ είχα προνομιακή θέση απολαμβάνοντας όλη την διαδικασία (μαλλιά, μακιγιάζ με λίγη δυσκολία και φυσικά νύχια) χωρίς τις συνέπειες. Φόρεσα την τουαλέτα μου και χόρεψα μέχρι τελικής πτώσης ξυπόλυτη. Έχω και μια δεύτερη τουαλέτα σε περίπτωση που κάποιος παντρεύεται και θέλει κουμπάρα. Επίσης η οικογένεια μου μετά την εξαιρετική διοργάνωση του γάμου που θύμιζε καλοσχεδιασμένο event με χαρά αναλαμβάνει την διοργάνωση και άλλων γάμων.
Ιανουάριος: Ήρθε πάλι νέο έτος Μα τα μυαλά μου ίδια. Μαντέψτε ποιος κέρδισε και φέτος το βραβείο μαγκουφιάς. Μα φυσικά εγώ, η απαισιοτάτη μοναχική Σιλβή σας. Βλέπετε λατρεμένα μου μπλογκεράκια ακόμα αρνούμαι να ρίξω τα στάνταρ μου και τα όνειρα μου για τον πρώτο τύπο που θα μου την πέσει έχοντας ξεχάσει το λεξικό στο σπίτι. Δεν ψάχνω τον τέλειο ούτε τον πτυχιούχο, μην βιάζεστε να με κρίνετε. Ψάχνω κάποιον που να μπορώ να συζητήσω ειλικρινά. Ξέρετε από αυτές τις συζητήσεις που ξεκινάνε με τον καιρό, συνεχίζουν σε θέματα δουλειάς ή πολιτικής και καταλήγουν σε κλασσικές σεξο-συζητήσεις. Σε κάθε περίπτωση αν βαριέσαι τον άλλον στο πρώτο ραντεβού φαντάσου τι θα γίνει μετέπειτα...Πονοκέφαλος με πιάνει. Φυσικά εγώ το έχω προχωρήσει στο επόμενο level που μάλλον είναι ανησυχητικό. Βαριέμαι ακόμα και να βγω ραντεβού. Και κάπως έτσι το έριξα στα ξενύχτια παραδίδοντας την μια εργασία μετά την άλλη για να μην το ρίξω στο φαγητό και τις σκέψεις...
Φεβρουάριος: Και όμως είμαι ακόμα ζωντανή... Τα ξενύχτια λόγω δουλειάς άπειρα, οι κρίσεις πανικού αρκετές και η πίεση στα άκρα. Σαν κλασσική μαζοχίστρια λάτρευα αυτό το αίσθημα όταν ανέβαζα εργασία δυο λεπτά πριν κλείσει η πλατφόρμα όντας άυπνη τις προηγούμενες 4 μέρες. Ειλικρινά αυτό το αίσθημα με κράτησε και άντεξα, σαν να έπαιρνα την δόση μου... Μετά από κάθε εργασία έβγαινα για τρέξιμο σαν αγρίμι κλεισμένο σε κλουβί. Τώρα που το σκέφτομαι έμοιαζα αρκετά με αγρίμι... Το θετικό της υπόθεσης είναι πως έμαθα ή μάλλον θυμήθηκα και πάλι να ζω την κάθε στιγμή, το κάθε δευτερόλεπτο. Είναι τρομακτικό πόσα πράγματα ξεχνάμε μέσα στην ρουτίνα. Άρχισα να χαμογελώ βλέποντας ένα ωραίο ξημέρωμα, ακούγοντας τον Ορέστη όταν ξυπνούσε. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι μια ωραία βλεφαρίτιδα που απέκτησα από το διάβασμα. Ο Μέρφι μάλλον μπήκε μέσα μου και πάλι.
Μάρτιος: Love is in the air Και η υπομονή μου στα τάρταρα. Ο Μάρτιος στην γλώσσα των καθηγητών είναι σχεδόν το τέλος της σεζον καθώς όλες οι μαθήτριες αρχίζουν να ερωτεύονται και να ακυρώνουν τα μαθήματα συνεχώς. Τα αγόρια είναι πιο κοιμισμένα από την φύση τους και κολλάνε με το pro evolution soccer. Νομίζω πως μόνο οι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα θα κλάψουν με τον πόνο μου. Είναι απερίγραπτο το άγχος να βγει η ύλη επιτυχώς και μάλιστα όταν είναι μονομερές. Ωστόσο δεν μπορώ να τα βάλω με τα ερωτευμένα νιάτα οπότε χαμογελώ και προχωρώ.
Απρίλιος: 1 μήνας πριν το τέλος Τέλος εννοώ τις πανελλήνιες. Και ότι αυτό συνεπάγεται. Τα παιδιά πάντα αγχώνονται, πιέζονται, ξεσπάνε και γενικώς αντιδρούν με διάφορους τρόπους. Απολύτως λογικό αν με ρωτάτε γιατί βλέπετε λατρεμένα μου μπλογκεράκια οι μαθητές ειδικά των μεγαλυτέρων τάξεων είναι οι πιο βαριά εργαζόμενοι σε αυτή την χώρα. Καθημερινά διδάσκονται από το πρωί μέχρι το βράδυ και το βράδυ παλεύουν να διαβάσουν για την επόμενη μέρα. Ελεύθερος χρόνος είναι άγνωστη λέξη που άρχισε να μπαίνει πρόσφατα στο λεξιλόγιο των μαθητών μας με τις αλλαγές του συστήματος. Δεν δηλώνω θετική στις αλλαγές, απλώς κάνω μια παρατήρηση.
Μάιος- Ιούνιος: Εξετάσεις Ειλικρινά αυτοί οι μήνες είναι οι πιο έντονοι και οι πιο ωραίοι από άποψη δουλειάς. Το δέσιμο με τους μαθητές είναι δυνατό, τα τελευταία μαθήματα είναι ιδιαιτέρως συγκινητικά και φυσικά οι καθηγητές παλεύουν να αντέξουν λίγο ακόμα. Η διδασκαλία δεν είναι ένα επάγγελμα 8-2 που κάθεσαι τις γιορτές. Βασικά δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα όπου δίνεις... Δίνεις γνώσεις, αξίες, χρόνο, διάθεση, ενέργεια. Δίνεις μέχρι να στερέψεις, δίνεις τον εαυτό σου μέχρι να δημιουργήσεις κάτι νέο. Μαζί με τις εξετάσεις των παιδιών μου, έδωσα κι εγώ εξετάσεις για το μεταπτυχιακό μου και γύρισα για ακόμα μια φορά στα έδρανα. Πείτε με ανώμαλη αλλά μου αρέσει πάρα πολύ η περίοδος των εξετάσεων (κυρίως αν είναι θετικό το αποτέλεσμα). Και κυρίως αν μετά έχω χρόνο ξεκούρασης. Και μιας και μιλάω για θετικά αποτελέσματα είναι καιρός να σας ανακοινώσω και κάποια αποτελέσματα εγκυμοσύνης. Όχι η εγκυμοσύνη δεν είναι δική μου, μην φωνάζετε παπά να με διαβάσει. Είναι της αδερφής μου, η οποία αποφάσισε να με κάνει θεία στο άνθος της ηλικίας μου. Οι υποψήφιες μέλλουσες νύφες παρακαλώ να αφήσουν βιογραφικά και σε περίπτωση που τις επιλέξω για τον μελλοντικό ανιψιό μου θα τις ενημερώσω εν καιρώ.
Ιούλιος: τελευταίος μήνας στην Ελλάδα Οι φυσιολογικοί άνθρωποι κανονίζουν διακοπές και χαλαρώνουν. Εγώ λατρεμένα μου μπλογκεράκια δεν ανήκω σε αυτούς. Είμαι μια κατηγορία μόνη μου μάλλον. Αυτό είναι το δράμα της ζωής μου τώρα που το σκέφτομαι. Καθημερινά τρέχω από γιατρό στην αγορά και πάλι από την αρχή. Είναι ο τελευταίος μήνας μου στην Ελλάδα και παλεύω να ρυθμίσω όλες τις λεπτομέρειες πριν φύγω. Α ξέχασα να σας το αναφέρω, αλλάζω διεύθυνση αλλάζω σπίτι και δεν μετακομίζω στην θεσσαλονίκη. Μετακομίζω στα ηνωμένα αραβικά εμιράτα και πιο συγκεκριμένα στο Abu-Dhabi. Ναι ξέρω, όλοι την ίδια έκφραση εμφανίζουν. Προσπαθώ λοιπόν να απολαύσω το οτιδήποτε. Το μόνο που απολαμβάνω είναι το γυμναστήριο καθημερινά όπου πάω και ξεσπάω τα νεύρα μου. Επίσης απολαμβάνω το φαγητό καθώς δεν σκέφτομαι τις θερμίδες αν θέλω να φάω κάτι. Δεν βλέπω το ρολόι και δεν κλείνω το netflix όταν τελειώσει το επεισόδιο.
Και κάπως έτσι, συνοπτικά, σας περιέγραψα την χρονιά μου λατρεμένα μου μπλογκεράκια. Με τα πανω της τα κάτω της και τις πάμπολλες στροφές της. Η επόμενη ιστορία πιθανότατα θα γραφεί κάπου στην έρημο των ηνωμένων αραβικών εμιράτων. Μέχρι τότε στείλτε μου όλη σας την θετική ενέργεια γιατί την έχω ανάγκη. Αν βρείτε και κανέναν ψηλό μελαχρινό και συζητήσιμο στείλτε τον και αυτόν. Όχι για μένα, για την φουκαριάρα την μητέρα μου που με στέλνει στα ξένα μόνη και απροστάτευτη. Τουλάχιστον να νιώθει ότι είμαι ασφαλής. Φιλάκια πολλά λατρεμένα μου μπλογκεράκια. Με αγάπη η λίγο τρελούτσικη και αρκετά λογική Σιλβή σας...

Share:

0 σχόλια