Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, έπειτα από 3 λειψές προσπάθειες λόγω βαρεμάρας και μπόλικης δουλειάς, επιστρέφω με μια νέα ιστορία, η οποία θυμίζει έκθεση τετάρτης δημοτικού.Θέλω να πιστεύω πως θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από μια έκθεση καθώς σκοπεύω να κάνω κοινωνικά σχόλια (λαϊκότερα κουτσομπολιό) σχετικά με την ζωή μου εδώ. Με λίγα λόγια καθίστε αναπαυτικά, απλώστε ένα όμορφο μειδίαμα στο πρόσωπό σας και δώστε προσοχή. Ίσως βρείτε τον εαυτό σας κάπου εδώ μέσα. Για αρχή να σας υπενθυμίσω αγαπητοί μου πως ζω στην μικρή, εξωτική Έδεσσα, το μικροσκοπικό Λονδίνο της Ελλάδας (κατά λάθος μου βγαίνει η ειρωνεία #sorry). Ιστορικά η πόλη ιδρύθηκε το 813 π.Χ από τον βασιλιά Ηρακλείδη Κάρανο, λόγω της στρατηγικής θέσης της και του καταρράκτη της. Η πόλη άλλαξε αρκετά ονόματα, ωστόσο η ερμηνεία τους σχετιζόταν πάντοτε με το νερό. Κάτι απολύτως λογικό μιας και οι 4 ποταμοί που την διατρέχουν δημιουργούν δεκατέσσερις καταρράκτες. Ναι πολύ καλά ακούσατε όχι έναν όχι δύο αλλά δεκατέσσερις καταρράκτες για να θαυμάσεις ή να κάνεις ελεύθερη πτώση. Το δεύτερο δεν σας το συνιστώ μιας και η πτώση είναι μοναδική και χωρίς επαναλήψεις. Η Έδεσσα λόγω της γεωγραφικής της θέσης γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη από τα αρχαία χρόνια μέχρι περίπου και τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Βλέπετε την ευνόησαν οι πρόσφυγες οι οποίοι ήταν εύρωστοι οικονομικά και πολιτισμικά και δημιούργησαν βιοτεχνίες και εργοστάσια παίρνοντας ρεύμα μέσα από τους υδρόμυλους. Μάλιστα εκείνη την περίοδο, στην Έδεσσα λειτουργούσαν θέατρα, κινηματογράφοι, φιλαρμονική και κυκλοφορούσαν 4-5 εφημερίδες σε αντίθεση με το σήμερα. Αργότερα όταν ήρθε η ανάπτυξη για την χώρα, η πόλη πήρε τον κατήφορο μέχρι και σήμερα. Γενικώς η Έδεσσα με την ανάπτυξη σε ορισμένα ζητήματα έχει σχέση αντιστρόφως ανάλογη και το μότο που της ταιριάζει είναι το γνωστό "εμπρός πίσω". Και κάπως έτσι σας πάω στο σήμερα λατρεμένα μου μπλογκεράκια. Περίπου 18.000 και κάτι ψιλά είναι οι κάτοικοί της, και με εξαίρεση αυτούς που δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους, όλους τους υπόλοιπους μπορείς να τους δεις την καλοκαιρινή περίοδο παντού σε ώρες αιχμής και την χειμερινή περίοδο το ΠΣΚ πρωί και βράδυ. Στο υπόλοιπο μεσοδιάστημα η πόλη μοιάζει με νεκροταφείο χωρίς κεριά. Μάλιστα κάθε φορά που διδάσκω ιστορία στα παιδιά μου και προσπαθώ να τους εξηγήσω πως είναι μια πόλη κατεστραμμένη από τον πόλεμο, τους παρομοιάζω την Έδεσσα κατά την χειμερινή περίοδο. Αντιλαμβάνονται κατευθείαν το κλίμα! Και σε περίπτωση που ήδη με αποκαλέσατε υπερβολική σας προκαλώ να κάνετε μια βόλτα στην Έδεσσα ένα βράδυ μιας χειμωνιάτικης Δευτέρας. Αν θέλετε θα σας κάνω και παρέα μιας και απολαμβάνω το περπάτημα αργά το βράδυ. Νιώθω πως η πόλη μου ανήκει και εκείνες τις στιγμές την αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Δεν την απεχθάνομαι όσο δείχνω αγαπημένα μου μπλογκεράκια. Ή τουλάχιστον δεν την απεχθάνομαι όλες τις στιγμές. Εκνευρίζομαι όταν είμαι αναγκασμένη να περπατάω στον δρόμο πάντα με ακουστικά για να μην ακούσω την οποιαδήποτε προστυχιά και απαντήσω. Βλέπετε είμαστε λίγοι και δεν με παίρνει να μαλώνω και γι αυτό τον λόγο. Νευριάζω όταν έρχομαι αντιμέτωπη με αντιλήψεις βγαλμένες από άλλες δεκαετίες και αυτές δεν μπορώ να τις αλλάξω γιατί πολύ απλά είμαι μια τρελή, το μαύρο πρόβατο, η φαντασμένη φιλόλογος. Τρελαίνομαι ή και γελάω κάθε φορά που ακούω πως έχω σχέση με όποιο αρσενικό μπορεί να περπατάει δίπλα μου. Αγαπητά μου μπλογκεράκια, στην πόλη μου δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα η φιλική σχέση γυναικών - αντρών. Στην πόλη μου τα πάντα είναι πρόστυχα μέχρι να τελεστεί γάμος. Έπειτα όλοι αθωώνονται, το ίδιο και τα κέρατα, τα πρόστυχα μυαλά, τα κατά τύχη παιδιά κλπ. Σε αυτό μπορώ να δώσω μια λογική εξήγηση βγαλμένη από άπειρες συζητήσεις με παντρεμένα ζευγάρια. Ο γάμος τους αθωώνει μάλλον γιατί μετά από αυτόν σταματάει το σεξ, ή τουλάχιστον το καλό σεξ. Και κάπως έτσι εξηγείται και η εμμονή όλων των απανταχού επίσημα ζευγαρωμένων να παντρέψουν τους εναπομείναντες ευτυχισμένους. Βλέπετε μπλογκεράκια μου, προτιμούν να ασχολούνται με τα κρεβάτια άλλων καθώς έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τα δικά τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα: ρουτίνα. Ρουτίνα και ζήλια με λίγα λόγια. Ζήλια παντού, σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις εκδόσεις.Η προσωπικότητα εκλείπει από την πλειονότητα μιας και έχουν ομογενοποιηθεί. Το φλερτ είναι άγνωστη λέξη ή ξεχασμένη λόγω της προστυχιάς της. Το φλερτ τελείται αποκλειστικά μέσω φβ και πάντα με τον ίδιο τρόπο. Πρωταγωνιστές συνήθως είναι οι παντρεμένοι της πόλης! Θα τους σχολιάσω σε κάποια άλλη ιστορία μήπως και γλιτώσω το λιντσάρισμα. Όσο για το σέξι κομμάτι αυτής της πόλης ας πούμε ότι είναι και αυτό ιδιαίτερο. Τύφλα να έχει το sex and the city. To sex and the Edessa city series ξεπερνά την φαντασία του πρώτου. Η εξήγηση πολύ απλή και κατανοητή. Στο αμερικάνικο σίριαλ είναι 4 χίπισσες που εξερευνούν το κομμάτι των σχέσεων. Στο εδεσσαϊκό σίριαλ είναι 18.000 άνθρωποι που εξερευνούν την σχέση του γείτονα. Φυσικά τίποτα δεν μένει κρυφό. Όλα γίνονται γνωστά σχεδόν το ίδιο δευτερόλεπτο της τέλεσής τους ίσως και λίγο πριν. Εννοείται ότι σε κομμάτι πληροφόρησης και παρακολούθησης η πόλη είναι ιδιαίτερα εξελιγμένη. Διαθέτει τα τελειότερα μηχανήματα παρακολούθησης, την τρίτη ηλικία. Αθώοι στην πρώτη ματιά θανάσιμοι αν τους γυρίσεις την πλάτη. Το πρακτορείο router προσπάθησε επανειλλημένα να στρατολογήσει τους εκπαιδευμένους σε ζητήματα παρακολούθησης δημοσιογράφους μας, μα μάταια. Ο λόγος εξίσου απλός:όποιος ζήσει για λίγο εδώ, δεν μπορεί να ζήσει αλλού. Και αυτός είναι ο λόγος που όλες οι Εδεσσαίες μετά τον γάμο τους, επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη μεταφέροντας την νέα οικογένεια τους. Είναι κάτι που το διδασκόμαστε από πολύ μικρή ηλικία. Οι εξαιρέσεις του κανόνα είναι αξιοζήλευτες και δακτυλοδεικτούμενες. Ωστόσο επειδή έγινα αρκετά κακιά και κινδυνεύω να φάω μήνυση από τον δήμο για αντί-τουριστική καμπάνια θα σας αναφέρω και τα θετικά της. Αρχικά η ασφάλεια που νιώθεις. Είναι τέλειο να ξέρεις ανά πάσα ώρα και στιγμή πως είσαι ασφαλής και μπορείς (ή και το αντίθετο) να εμπιστευτείς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Επίσης η ποιότητα ζωής σε ότι σχετίζεται με καθαρή ατμόσφαιρα, καθαρό νερό, καθαρό φαγητό. Οι αποστάσεις είναι το τέλειο αυτής της πόλης κυρίως για άτομα (όπως εγώ) που δεν φημίζονται για την συνέπειά τους και αγαπούν τα ψηλά τακούνια. Είναι πολύ βολικό να τελειώνεις από την δουλειά σου και στο επόμενο πεντάλεπτο να είσαι σπίτι, χωρίς καθυστερήσεις λόγω μποτιλιαρίσματος ή λόγω χιλιομέτρων. Επιπλέον η πόλη φημίζεται για το καλό της φαγητό. Αν είσαι κρεατοφάγος μπορείς να χαρείς, σε αντίθετη περίπτωση μάλλον θα μείνεις νηστικός καθώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αν θες κάτι ψαγμένο, ιταλική, κινέζικη ή μεξικάνικη κουζίνα θα πρέπει να μεταναστεύσεις σε άλλη πόλη μιας και για τους γνήσιους Εδεσσαίους ότι είναι άγνωστο είναι και κακό. Την ίδια αντίληψη την έχουν και για τους ανθρώπους. Αν κάποιος δεν είναι γνήσιος Εδεσσαίος, ή έστω από τα γύρω χωρία δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης και γι' αυτό δεν τον στηρίζουν. Πας μη Έλλην βάρβαρος με όλη την έννοια που έδιναν και οι αρχαίοι. Βέβαια σε αυτό το κομμάτι πρέπει να σας πω ότι μπορείς εύκολα να τους αλλάξεις την γνώμη αρκεί να ξέρεις να τους χειριστείς. Αυτό που αγαπάω στην πόλη μου είναι η αθωότητα. Ειλικρινά είναι πολύ όμορφο να βλέπεις τους έφηβους να ζουν πλατωνικά και ρομαντικά τους έρωτες τους την στιγμή που σε άλλα μέρη κάνουν διαγωνισμό της πιο γρήγορης ξεπέτας. Είναι ακόμα πιο όμορφο να βλέπεις τα παιδάκια να παίζουν με παιχνίδια στις παιδικές χαρές και όχι με κινητά και τάμπλετ. Να χαμογελούν και όχι να βρίζουν και να αποκτούν συνήθειες μικρομέγαλων κακομαθημένων. Νομίζω πως η Έδεσσα είναι από τις καλύτερες πόλεις για να μεγαλώσεις ένα παιδί μιας και ο κίνδυνος που μπορεί να διατρέξει είναι μικρός. Μελλοντικοί γονείς μετακομίστε γρήγορα και βρείτε ξανά τον ύπνο σας. Άλλωστε είναι ένα από τα ελάχιστα αγαθά που η πόλη προσφέρει απλόχερα σε όλους. Ο ύπνος στην πόλη των νερών μοιάζει με τον ύπνο της κοιμισμένης πριγκίπισσας. Δεν ξυπνάς για κανέναν λόγο εκτός και αν έρθει κάποιος κούκλος πρίγκιπας στο κρεβάτι σου. Τότε ζυγίζεις τα πράγματα αλλιώς. Ως προς το fun κομμάτι της πόλης,εκτός από τα κλασσικά καφέ,μπαρ και ουζερί της πόλης, υπάρχουν διάφορα φεστιβάλ κατά την διάρκεια της χρονιάς, τα οποία συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου από διάφορες μεριές της Ελλάδας. Από τα πιο γνωστά είναι τα καρναβάλια, τα ανθεστήρια, η ανθοέκθεση, οι κανταδόροι. Τα δυο τελευταία είναι από τα αγαπημένα μου. Δυστυχώς θέατρο και κινηματογράφο η πόλη διαθέτει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και όχι ιδιαίτερα οργανωμένα. Αυτό βέβαια σε αναγκάζει να κοινωνικοποιηθείς και να δεις κάποια ταινία με την παρέα σου. Η πόλη διαθέτει επίσης δανειστική βιβλιοθήκη, κολυμβητήριο, δυο γήπεδα και μπόλικα γυμναστήρια. Γενικά η Έδεσσα έχει τα θετικά και αρνητικά στοιχεία ενός χωριού και μιας πόλης. Από την μία νιώθεις μια ηρεμία, ασφάλεια και μια γλυκιά οικειότητα. Λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Όσο χάλια και αν είναι η μέρα σου μια βόλτα παρατηρώντας την φυσική της ομορφιά θα σε χαλαρώσει. Πάντα θα βρεθεί στον δρόμο σου ένας άνθρωπος για να μιλήσεις και να σου χαμογελάσει ζεστά. Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που δεν θες να μιλήσεις σε κανέναν και η μόνη σου επιδίωξη είναι να είσαι ξένος ανάμεσα σε ξένους. Mission impossible για την συγκεκριμένη πόλη... Και κάπου εδώ τελειώνει και αυτή η ιστορία λατρεμένα μου μπλογκεράκια, μαζί με όλη την γλυκιά μου διάθεση. Με αγάπη η μέχρι στιγμής επιβιώσασα στην Έδεσσα, Σιλβή σας.