Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, το αφηρημένο μου μυαλό σας θυμάται αρκετά συχνά αλλά γράφει κάθε φορά που αλλάζει εποχή. Βαρεμάρα, έλλειψη δημιουργηκότητας και χρόνου? Όλα μαζί; Δεν δύναμαι να απαντήσω... Δύναμαι ωστόσο να σας παρουσιάσω τον ολοκαίνουργιο οδηγό επιβίωσης χειμερινής περιόδου 2017-2018. Φτιάξτε μια κούπα τσάι ή καφέ, καθίστε άνετα και απολαύστε... Ζεις μόνος/η σε μικρή πόλη? Έχεις χάσει τον παιδικό σου ενθουσιασμό και βαριέσαι το οτιδήποτε; Λιποθυμάς στην ιδέα της χειμέριας νάρκης, που πλησιάζει; Τότε αυτός εδώ ο οδηγός επιβίωσης είναι για σένα . Ναι καλα το κατάλαβες , κάποιος ενδιαφέρθηκε και για σένα , κάποιος σε νίωθει περισσότερο από ότι νομίζεις. Και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ... Η Σιλβή σας... Ζώντας σε μια μικροσκοπική ωστόσο όμορφη πόλη ( γνωστή κατά κόσμον ως Έδεσσα) έχω δημιουργήσει τους δικούς μου τρόπους άμυνας κατά της Β.Ρ.Ζ*. Κανόνας νουμ.1 : Πες σε όλα ΝΑΙ. Μην βιαστείς να με παρεξηγήσεις. Δέξου προτάσεις για εξόδους, ταξίδια ή για τσάι βουνού από την γιαγιά σου. Δέξου όλα αυτά που θα σε κάνουν να γεμίσεις τις βαρετές ώρες μοναξιάς μέσα στο σπίτι, χωρίς να κινδυνεύσει η ατομική σου ακεραιότητα φυσικά. Κανόνας νουμ.2 : Ξεκίνα καινούργια χόμπι. Πλέξιμο, τοξοβολία ή κοπτική-ραπτική. Οτιδήποτε μπορεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. ( Ξεκίνησα τοξοβολία...Φυλαχτείτε...) Κανόνας νουμ.3. : Υιοθέτησε κάποιο ζωάκι, σκυλάκι, γατάκι δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να το αγαπάς και να το φροντίζεις για πάντα. Αν δεν θες να κάνεις μια τόσο μακροχρόνια δέσμευση μπορείς να προσφέρεις απλώς χρηματική ή χειρωνακτική βοήθεια στα καταφύγια των φιλοζωικών. Κανόνας νουμ.4. : Διεύρυνε τους ορίζοντές σου...Πώς; Διάβασε βιβλία, δες ταινίες,πήγαινε θέατρο, κάνε ταξίδια. Μπορείς να ταξιδέψεις εντός των ελληνικών συνόρων ακόμα και σε κοντινές αποστάσεις. Η χώρα μας κρύβει θησαυρούς ανεκτίμητους. Κανόνας νουμ.5 : Μεγάλωσε τον κύκλο των γνωριμιών σου. Αυτό το έγραψα με τρεμάμενα χέρια by the way... Ξέρω πως το να ζεις μέσα σε μια πόλη, όπου όλοι γνωρίζονται δεν είναι εύκολο να διευρύνεις τους ορίζοντες σου. Ωστόσο μπορείς να προσπαθήσεις. Δουλειά, γυμναστήριο ,βιβλιοθήκη ή βιντεο κλαμπ. Λίγη σημασία έχει η τοποθεσία. Κανόνας νουμ.6 : Προκάλεσε τον εαυτό σου κάθε μέρα. Είναι μια πολύ παλιά συνήθεια, η οποία έγινε μόδα τα τελευταία χρόνια κυρίως στο εξωτερικό (Αγγλία, αν δεν κάνω λάθος). Η συνήθεια αυτή, που έγινε λατρεία έχει σκοπό στο να σε κάνει να σηκωθείς απο το καναπέ και να αλλάξεις την μέρα σου. Προκάλεσε τον εαυτό σου θέτοντας διάφορους στόχους. Περπάτησε κάθε μέρα για μια ώρα στην φύση, ή οπουδήποτε αλλού. Ο διάδρομος δεν περιλαμβάνεται στο οπουδήποτε αλλού. Κάνε κάθε μέρα μια πράξη ευγένειας που θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Γίνε ο λόγος που κάποιος θα χαμογελάσει. Κάνε κάτι. Κανόνας νουμ.7 : Κάλεσε καλούς φίλους για κρασί και επιτραπέζια. Απέφυγε την μονόπολη ,μιας και έχουν κινδυνεύσει ολόκληρες σχέσεις απο αυτήν. Κανόνας νουμ.8 : Γίνε blogger ή vlogger. Για τους μη έχοντες γνώση blogger είναι αυτό που κάνω εγώ. Γράφεις ότι σου έρθει στο κεφάλι και το δημοσιεύεις στο blog. Μπορείς να γράψεις απο προσωπικά ζητήματα μέχρι ποίηση,συνταγές της γιαγιάς ή προσευχές κατά του ματιάγματος της θείας Βηθλέεμ. Vlogger είναι αυτός που καταγράφει σε βίντεο ότι του έρθει στο κεφάλι, την γέννηση του κατσικιού της γειτόνισσας ή το τι έφαγε σε μια εκδρομή που πήγε. Κανόνας νουμ.9 : Αν δεν γίνεις blogger ή vlogger μπορείς απλά να γίνεις θεατής. Παρακολούθησε οποιοδήποτε διαδικτυακό κανάλι σε κεντρίζει ή είναι κοντά στα ενδιαφέροντά σου . Που ξέρεις μπορεί να μάθεις κάτι καινούργιο. Μπορεί να εκπλαγείς. Προσωπικά λατρεύω ότι έχει να κάνει με μαγειρική παρά το γεγονός ότι δεν μαγειρεύω , και ότι σχετίζεται με το επάγγελμα της αεροσυνοδού μιας και σε λίγο καιρό και επισήμως θα πετάω. Κανόνας νουμ.10 : Αν κάνεις όλα τα παραπάνω και συνεχίζεις να έχεις χρόνο για να βαριέσαι μπορείς να γίνεις αναγνώστης μου. Το πόστο δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνεις εγγραφή στο τέλος της σελίδας μου δίνοντας απλά το μείλ σου!! Έτσι θα λαμβάνεις σε μειλ όλες μου τις ιστορίες. Επίσης ως αναγνώστης μου θα οφείλεις να λες την γνώμη σου είτε με σχόλιο κάτω απο την ιστορία μου είτε σε προσωπικό μήνυμα. Τέλος όταν κάτι σου αρέσει θα οφείλεις να το κοινοποιείς σε facebook, insta ,twitter, skype .Οπουδήποτε επιθυμείς. Αυτά λατρεμένα μου μπλογκεράκια , ήταν κάποιοι κανόνες εύκολης επιβίωσης την διάρκεια του χειμώνα. Ελπίζω και εύχομαι να σας άρεσαν και να ας βοηθήσουν μελλοντικά ... Με αγάπη η πάντα δραστήρια Σιλβή σας... *Βαρετής Ρουτινιασμένης Ζωής

Πολυλατρεμένα μου μπλογκεράκια, καλοί μου αναγνώστες μετά από πολύμηνη απουσία μου επιστρέφω παλεύοντας να γράψω μια αράδα. Η Κυριακή είναι μάλλον μια ιδανική μέρα να μοιραστώ τις σκέψεις μου σχετικά με τις σχέσεις των ανθρώπων. Πολύπλοκες, οδυνηρές με ένταση,πάθος και τρέλα. Πάντοτε κολλάμε σε αυτές, ακόμα και αν καούμε. Παλεύουμε και ας ηττηθούμε. Βέβαια δεν μας έφταναν οι μέχρι τώρα δυσκολίες αρχίσαμε να κάνουμε σχέσεις εξ αποστάσεως. Ή όπως μου αρέσει να τις αποκαλώ <<σχέσεις δι' αλληλογραφίας>>. Σχέσεις μισές, σχέσεις πονεμένες, σχέσεις μονόδρομες και αδιέξοδες. Γιατί όπως και να το κάνουμε η αγκαλιά και το φιλί δεν αντικαθίστανται με τίποτα. Και αν με ρωτάτε πάλι καλά! Μια σχέση δι' αλληλογραφίας είναι καταδικασμένη να επιβιώνει, αλλά όχι και να ζει , είναι βαφτισμένη στο ίσως και το μπορεί. Είναι στιγμές, μερικές ώρες, ίσως και λίγες μέρες το μήνα. Ποτέ δεν ξέρεις. Μερικές φορές αυτή η απόσταση δίνει πνοή ζωής, ενώ άλλοτε λειτουργεί σαν την λαιμητόμο. Απόλυτα. Οι καινούργιες ή οι εύθραυστες επαφές είναι αυτές που πέφτουν πρώτες στην μάχη. Δεν έχουν αρκετά κοινά βιώματα για να λειτουργήσουν ως θεμέλια. Στον πρώτο σεισμό ενός ρίχτερ κινδυνεύουν. Στον μετασεισμό απειλούνται θανάσιμα. Αντιθέτως τα πολύ ερωτευμένα ζευγάρια, που έχτισαν μια σχέση στιγμή στην στιγμή, βήμα στον βήμα είναι αυτά που στην λέξη απόσταση φοβούνται αλλά συγχρόνως αναζωογονούνται. Εφευρίσκουν τρόπους και τελικά το βράδυ κοιμούνται αγκαλιά σε μονά κρεβάτια.Ψάχνουν συνεχώς λόγους και αιτίες για να μιλήσουν και να βρεθούν , και αν δεν βρουν τις δημιουργούν. Αχ πόσο τα λατρεύω αυτά τα ζευγάρια. Τα βαριέμαι και λίγο μερικές φορές... Η απόσταση γι αυτά τα τέλεια κατ' εμέ ζευγάρια λειτουργεί, όπως ο αέρας στην φωτιά. Τα δυναμώνει, τα βγάζει από την ρουτίνα και συγχρόνως πυρώνει τον έρωτα τους. Σε κάθε περίπτωση λατρεμένα μου μπλογκεράκια, αποστασιοποιημένος ή όχι, ο έρωτας είναι υπέροχο συναίσθημα και σας προκαλώ να το ζήσετε. Ίσως κάποιοι, κάπου να κατορθώσουν να είναι ευτυχισμένοι ακόμα και από απόσταση. Το γιατί είναι απλό. Για κάποιους ανθρώπους ο δρόμος είναι αδιέξοδος και καταλήγει σε ένα και μόνο άτομο. Για κάποιους ανθρώπους η απόσταση είναι μόνο χιλιομετρική και τίποτα άλλο. Παιχνιδάκι... Με αγάπη η σκεπτική Σιλβή σας... Υ.Γ. Αυτή την ιστορία ξεκίνησα να την σκέφτομαι πριν από κάποιους μήνες, άρχισα να την γράφω την προηγούμενη Κυριακή για να κατορθώσω να την δημοσιεύσω σήμερα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Είναι αφιερωμένη σε ένα αγαπημένο μου ζευγάρι, που ζει τον έρωτα του είτε μέσω σκαιπ είτε σε σταθμούς των κτελ και αεροδρόμια... love you guys...

Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, βροχερό απόγευμα Σαββάτου δυο πράγματα μπορούν να σημαίνουν για εμένα : 1. Γράψιμο στο μπλογκ μου ελπίζοντας να μην πεταχτεί και αυτή η ιστορία στα προσχέδια πίνοντας τσαι και 2. Διάβασμα κάποιου βιβλίου ελπίζοντας να μην είναι για πέταμα πίνοντας τσάι. Ο ναι λατρεύω το τσαι τους χειμώνες και τον ελληνικό καφέ τα καλοκαίρια. Έχω υιοθετήσει κάποιες βασικές συνήθειες της γιαγιάς μου... Nevermind... Η βροχή με κάνει να μελαγχολώ , να νοσταλγώ, και in the end να χαμογελώ. Θυμάμαι συνήθως τις καλοκαιρινές στιγμές, και συγκεκριμένα τους καλοκαιρινούς έρωτες. Είναι αυτοί που πάντα θυμάσαι με ένα ελαφρύ μειδίαμα χαραγμένο στο πρόσωπο. Ίσως και με μια απορία. Η ιστορία μάλλον συνηθισμένη. Γνωριμία σε κάποιο καλοκαιρινό προορισμό η οποία πάντα περιλαμβάνει χορό, ξενύχτι, βραδινές βουτιές και μπόλικο ρομάντσο κάτω απο την επίβλεψη των άστρων. Τόσο ξέγνοιαστες στιγμές, σχεδόν ονειρικές. Παραδεχτείτε το γλυκά μου μπλογκεράκια, όλοι μας έχουμε ζήσει αυτούς τους τρελούς γρήγορους έρωτες του καλοκαιριού. Τόσο γρήγορους που τελειώνουν πριν καλά καλά αρχίσουν. Οι μέρες περνάνε και το μαγιό βρίσκει την νόμιμη θέση του ανάμεσα στο ντουλάπι με τα καλοκαιρινά. Αντηλιακό spf 50 για υψηλή προστασία, καφτάνια, ένα σχεδόν καινούργιο καπέλο, μια πολύχρωμη και παράταιρη με την εποχή μπάλα. Μπρρρ... Όλα σε τάξη, νοικοκυρεμένα. Η ζωή επανέρχεται απο το flight mode πρόγραμμα στο daily routine. Με μια καινούργια συνήθεια, το μήνυμα <<Καλημέρα μωράκι μου>> ή <<Καληνύχτα ψυχή μου>> . Ξέρω, είναι λίγες λέξεις αλλά σου αλλάζουν για λίγο την πραγματικότητα. Πόσο λίγο είναι σχετικό. Μπορεί να κρατήσει μέχρι να ξεθυμάνει η αλμύρα από τα μαλλιά ή μέχρι να άρχισουν οι χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις τζάμπο. Σε κάθε περίπτωση σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, και μερικές φορές αναπάντητα ερωτήματα... Γιατί? Γιατί ενώ όλα ήταν τόσο τέλεια, ξαφνικά ήρθε το τίποτα; Άλλαξε ο άνθρωπος; Και αν ναι πότε πρόλαβε; Εδω για να αλλάξεις χρώμα στο μαλλί χρειάζεσαι ένα σεβαστό χρονικό διάστημα... Απορείς τι έκανες λάθος; Τα πάντα; Τίποτα; Απορείς για ένα διάστημα, ενώ αδιαφορείς το επόμενο. Κάποια στιγμή μπορεί αυτή η απορία να σου παιδέψει και πάλι το μυαλό. Και τότε κάπου στην μέση της νύχτας πετάγεται μια φωνούλα και σου τραγουδάει μη μου μιλάς για καλοκαίρια με την φωνή της Αρβανίτη . Εκ πείρας μπλογκεράκια μου θα σας μιλήσω. Αυτά τα γιατί έχουν κάψει τις καλύτερες προσωπικότητες. Αυτά τα γιατί έχουν δημιουργήσει τόσες φοβίες, ενοχές και απρεπείς συμπεριφορές. Αυτά τα γιατί θα πρέπει να μπαίνουν στο ίδιο ντουλάπι με τα καλοκαιρινά, κάπου ανάμεσα στις φωτογραφίες και στα κοχύλια. Τακτοποιημένα. Λυμένα. Πως αλλιώς θα συνεχίσεις έχοντας όλα αυτά τα κενά; Θα αποτύχεις ξανά και ξανά... Και απλώς θα συνεχίσεις να τραγουδάς <<μη μου μιλάς για καλοκαίρια,για ακρογιαλιές και αστέρια... >>. Η φιλόλογος αυτη την φορά Σιλβή σας...