Ένας μήνας και κάτι ψιλά στο Άμπου -Ντάμπι...
ένας μήνας και κάτι ψιλά στο Άμπου Ντάμπι και νιώθω σαν να είμαι ένα χρόνο εδώ. Η προ Άμπου Ντάμπι ζωή μου μοιάζει με όνειρο μακρινό. Και όμως μέχρι και πριν ένα μήνα ήμουν φιλόλογος και πάσχιζα να ισορροπήσω μεταπτυχιακό, δουλειά και προσωπική ζωή. Τα παιδιά μου πλέον έγιναν φοιτητές, εγώ από μια περήφανη φιλόλογος έγινα ξαφνικά μια αεροσυνοδός χαμένη στα σύννεφα και την έρημο. Και κάπως έτσι η ζωή μου ήρθε τούμπα. Ποπο με έπιασε η γκρίνια μου...No comments...
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΥΝΗΜΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ. Σε περίπτωση που θέλετε να κάνετε ένα ταξίδι αλλά οικονομικώς δεν είναι η κατάλληλη στιγμή τότε διαβάστε τις επόμενες ιστορίες μου. Εαν πάλι είναι η κατάλληλη στιγμή, θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας (τα οποία αν και είναι αόρατα, εγώ τα βλέπω).
Το Άμπου- Ντάμπι σε μια συνοπτική περιγραφή:
Αν θα μπορούσα να περιγράψω το Άμπου Ντάμπι με μια λέξη νομίζω αυτή θα ήταν η ασυναρτησία. Ξέρω δεν ακούγεται και η καλύτερη διαφήμιση αλλά δεδομένου ότι έχω και εγώ μέσα μου κάτι το ασυνάρτητο μόνο καλό μπορεί να είναι. Trust me. Είναι μια χώρα όπου το περίεργο και το ανάποδο κυριαρχούν με έναν μάλλον φυσικό τρόπο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη στιγμή που προσγειώθηκα σε αυτό τον παράξενο τόπο. Γύρω μου κυριαρχούσαν τα χρώματα του Παοκ και τίποτα άλλο. Άσπρη η καντούρα των Αράβων μαύρη η μπούρκα των γυναικών και η δική μου διάθεση στα γκρι. Φυσικά τα χρώματα δεν είναι τόσο αντίθετα όσο ο τρόπος ζωής. Τον χειμώνα είναι όλοι ευτυχισμένοι ενώ το καλοκαίρι κρύβονται μέσα στο σπίτι τους. Η θερμοκρασία είναι ιδιαίτερα υψηλή και σε συνδυασμό με την υγρασία νιώθεις την αίσθηση της σάουνας σε πιο διακριτικό βαθμό. Πείτε με μαζοχίστρια αλλά την απολαμβάνω αυτή την θερμοκρασία. Το αστείο όμως είναι πως όπου και αν πας χρειάζεσαι ζακέτα λόγω έντονου κλιματισμού, ενώ όταν κρυώνεις απλά ανοίγεις τα παράθυρα και τις πόρτες για να ζεσταθείς. Είναι τρελοί αυτοί οι Άραβες.
Επίσης το αξιοσημείωτο σε αυτή την χώρα είναι οι ερωτικές ελευθερίες. Όταν ήρθα σκέφτηκα ότι ζω στο sex & the city χωρίς το sex. Ένα μήνα μετά μπορώ με βεβαιότητα να σας πω πως σε ένα μουσουλμανικό κράτος οι ερωτικές ελευθερίες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από ότι στο δημοκρατικό δικό μας κράτος. Το Άμπου Ντάμπι είναι ο παράδεισος για ανθρώπους με ιδιαίτερη σεξουαλική ταυτότητα που στην χώρα μας και σε πολλές άλλες ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου θα στιγματίζονταν και θα βίωναν έντονο ρατσισμό. Μάλιστα η αντίληψη των Αράβων περί ομοφυλοφιλίας οφείλω να ομολογήσω ότι με σόκαρε καθώς περίμενα πως εδώ οι σχέσεις θα ήταν αυστηρά μέσα στα straight πλαίσια. Ωστόσο εδώ η πλειονότητα των Αράβων είναι παντρεμένοι και ταυτόχρονα έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες, καθώς θεωρούν gay αυτόν που δέχεται την ...ενέργεια. Μα πόσο κομψά το έθεσα η φιλόλογος! Τι να πει κανείς...
Οι γυναίκες αντιθέτως κυκλοφορούν με μπούρκα, γνωστή και ως αμπάγια και με μια πρώτη ματιά σε τρομάζουν. Μοιάζουν με μαύρα φαντάσματα ή με τους παράφρονες στις ταινίες του Χάρρυ Πότερ, κυρίως όταν σκεπάζουν όλο το πρόσωπό τους. Τρομακτικές ειλικρινά στην πρώτη ματιά αλλά αν της γνωρίσει κανείς αλλάζει άμεσα γνώμη. Είναι ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλες, μοντέρνες και καλόψυχες. Επίσης όλες είναι πολύ όμορφες γυναίκες και πάντα χαμογελαστές. Υποσημείωση: εδώ με περνάνε για arab woman και μάλιστα είναι τόσο σίγουροι που μου μιλάνε στα αραβικά για να δουν αν τους καταλαβαίνω. Η ευγένεια τους και η φιλοξενία τους μπορώ με σιγουριά να πω ότι είναι απερίγραπτη. Ξέρετε λατρεμένα μου μπλογκεράκια πάντοτε πίστευα ότι οι Έλληνες είναι από τους πιο ανοιχτούς, φιλόξενους και ευγενικούς λαούς. Με μεγάλη μου στεναχώρια μπορώ να σας πω ότι εκεί έξω υπάρχουν λαοί που με έκαναν να αλλάξω γνώμη. Anyway... Αυτό που με εντυπωσίασε στις γυναίκες εδώ είναι τα δικαιώματά τους. Όλες (ή οι περισσότερες) έχουν σχέσεις πριν παντρευτούν, βγαίνουν, φλερτάρουν, σπουδάζουν ή δουλεύουν. Βέβαια το κομμάτι των σχέσεων το κρατάνε μυστικό και χρησιμοποιούν κάθε λογής τεχνάσματα για να συναντήσουν τον καλό τους. Γενικά το κλίμα εδώ θυμίζει κάτι από παλιές ελληνικές ταινίες ή εφηβικές ταινίες. Υπάρχει αυτό το ρομαντικό, αθώο και παράλληλα απαγορευμένο feeling στις σχέσεις τους. Που είσαι Μανουσάκη να μ'ακούσεις.
Η πολιτική εδώ λατρεμένα μου μπλογκεράκια είναι ένα κομμάτι ιδιαίτερο. Όλοι αποφεύγουν να μιλήσουν για θέματα πολιτικής, θρησκείας και ναρκωτικών γιατί φοβούνται τις συνέπειες. Ωστόσο ενώ το κλίμα θυμίζει την ελληνική χούντα, οι κάτοικοι εδώ δεν νιώθουν καταπιεσμένοι ή εγκλωβισμένοι. Λατρεύουν τον σεΐχη τους και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Όταν τους ρώτησα το γιατί, πίστευα ότι θα ακούσω αντίστοιχα λόγια με αυτά που μου είπανε Τούρκοι για τον πρωθυπουργό τους. Ωστόσο όχι η αγάπη τους για τον σεΐχη δεν είναι καταναγκαστική εργασία αλλά μάλλον αγνή και ειλικρινής καθώς ο ίδιος είναι ιδιαίτερα δίκαιος. Δίνει σε όλους τους γηγενείς λεφτά, γη, αξιοπρεπή δουλειά και αμάξι. Μάλιστα αν κάποιος πάρει δάνειο και δεν καταφέρει να το ξεχρεώσει ο σεΐχης του το διαγράφει και τον βοηθάει. Επίσης όλοι οι γηγενείς παίρνουν τον διπλάσιο μισθό από τους μετανάστες ενώ έχουν περισσότερες ευκαιρίες καριέρας από τον οποιονδήποτε άλλον. Η πολιτική γραμμή του κράτους βασίζεται πολύ στους μετανάστες, ωστόσο δεν ξεχνάνε σε ποιόν ανήκει το κράτος. Σίγουρα πολλοί από τους μετανάστες, όπως είμαι και εγώ, μπορεί να νιώσουν αδικημένοι. Για να είμαι ειλικρινής μπλογκεράκια μου αν και αποφεύγω τέτοια θέματα, θεωρώ πιο δίκαιο το σύστημα τους καθώς έχω βιώσει πως είναι να ζεις στο κράτος σου σαν ξένος με φόβο, ανασφάλεια και να ψάχνεις καταφύγιο αλλού...
Και μετά το σύντομο δελτίο ειδήσεων ας περάσουμε σε κάτι πιο χαρούμενο. Το Άμπου Ντάμπι σίγουρα μπορεί να ενθουσιάσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Μπορείς να ζήσεις το αναπάντεχο σε μια μικρή βόλτα. Όταν ήρθα εδώ πίστευα ότι δεν θα ξαναδώ αγνή φύση ή νερό καταρρακτών (πιο εδεσσαία πεθαίνεις!). Και όμως λατρεμένα μου μπλογκεράκια έκανα λάθος, αν και μου είναι δύσκολο να το παραδεχτώ. Είδα και φύση, είδα και νερό, είδα και τα απερίγραπτα κτήρια. Ωστόσο αυτά δεν με εντυπωσίασαν τόσο όσο κάποιες μικρές λεπτομέρειες που μαρτυρούν από μακρυά την οργάνωση του κράτους.
- Λεπτομέρεια number 1: Ασφάλεια: όπου και να πας, όπου και να βρεθείς ποτέ δεν θα νιώσεις ότι είσαι χαμένος. Υπάρχουν παντού πινακίδες, υπολογιστές και φυσικά αστυνομικοί που αν νιώσουν ότι είσαι χαμένη έρχονται να σε βοηθήσουν. Καταλαβαίνετε πόσο πολύ τους έχω συμπαθήσει ε;
- Λεπτομέρεια number 2: Κάθε φορά που αγοράζεις κάτι σου έρχεται sms δωρεάν το οποίο σε ενημερώνει και επίσης αναφέρει και το υπόλοιπο στην κάρτα σου. Μαντέψτε ποια βάζει το κινητό της στο αθόρυβο κάθε φορά που ψωνίζει.
- Λεπτομέρεια number 3: Καθαριότητα. Μπορείς να καταλάβεις το πόσο καθαρή είναι μια χώρα με του που θα δεις δημόσιες τουαλέτες. Αν με το που διαβάσατε την προηγούμενη πρόταση σας ήρθε μια αναγούλα, τότε δεν έχετε ζήσει μέση Ανατολή και σας δικαιολογώ απόλυτα γιατί και εγώ την ίδια αίσθηση θα είχα. Οι τουαλέτες εδώ, όπου και αν πας είναι σαν να επισκέπτεσαι μουσείο ή κάποιο ιδιαίτερα πολυτελές μέρος. Είναι τεράστιες, με τα πιο όμορφα έπιπλα, ιδιαίτερα χνουδωτές πετσέτες μιας χρήσης και φυσικά το κλασσικό άρωμα ταμπάκο που θα νιώσεις παντού σε αυτή την χώρα. Υπάρχει άτομο το οποίο καθαρίζει ανά 10 λεπτά...
- Λεπτομέρεια number 4: Γραφειοκρατία. Όλοι σε αυτή την χώρα γκρινιάζουν για την γραφειοκρατία επειδή πολύ απλά δεν μας έχουν επισκεφτεί για να καταλάβουν τι σημαίνει πρωταθλητισμός στην υπομονή. Σε όποιο γραφείο και να πας υπάρχει ειδικό άτομο στην είσοδο για να σε διευκολύνει και να σου εξηγήσει πάντοτε χαμογελώντας. Δεν θα δεις νεύρα, δεν θα δεις μιζέρια και φυσικά δεν θα δεις αγένεια. Επίσης υπάρχουν ειδικές οθόνες με όμορφα σχέδια τα οποία θα σου δείξουν που να πας και ποια είναι η σειρά σου την ίδια στιγμή που ακούς σε αραβικά και αγγλικά τις ίδιες οδηγίες. Πόσο πολύ μου αρέσει που στην χώρα τους τιμούν την γλώσσα τους και έπειτα χρησιμοποιούν την αγγλική.
- Λεπτομέρεια number 5: Νοσοκομεία (με την τύχη που με δέρνει ήδη έμαθαν το όνομα μου): Το να κλείσεις ραντεβού με γιατρό σε νοσοκομείο είναι ιδιαίτερα εύκολο καθώς μπορείς να καλέσεις, να στείλεις mail ή να χρησιμοποιήσεις και εφαρμογή. Όποια μέθοδο και να διαλέξεις θα έχεις άμεση απάντηση η οποία θα σου αποσταλεί έπειτα με sms στο κινητό σου υπενθυμίζοντάς σου δυο φορές την ημέρα, την ώρα και το όνομα του γιατρού που σου ανατέθηκε. Φυσικά δεν χρειάζεται να ψάξεις ποιος γιατρός είναι μέσα στην ασφάλεια σου γιατί πολύ απλά η ασφάλεια σου καλύπτει όλους τους γιατρούς και όλα τα νοσοκομεία. Οπότε επιλέγεις κυρίως με γνώμονα την απόσταση. Επίσης δεν χρειάζεται να πληρώσεις ή να δουλέψεις για την ασφάλειά σου, καθώς οι γηγενείς έχουν μόνιμη ασφάλεια ενώ οι μετανάστες έχουν ασφάλεια από τις εταιρείες στις οποίες εργάζονται. Δεν χρειάζεται νομίζω να σχολιάσω την εμφάνιση του νοσοκομείου, μπορείτε να φανταστείτε ελεύθερα.
- Λεπτομέρεια number 6: Οδήγηση. Το Άμπου Ντάμπι είναι ο παράδεισος για τους ανθρώπους που αγαπάνε την οδήγηση και τα ακριβά αμάξια. Μπορείς να αγοράσεις ένα ακριβό αμάξι και να ονειρεύεσαι ένα ακόμα πιο ακριβό. Η βενζίνη είναι πιο φθηνή και από νερό ή τουλάχιστον έτσι λένε. Βέβαια κλασσική Σιλβή, δεν με εντυπωσιάζει η Ferrari ή η Lamborgini καθώς κάνουν πολύ θόρυβο. Έμενα με εντυπωσιάζουν οι τέλειοι δρόμοι, όπου γύρω σου βλέπεις πολλά δέντρα, λουλούδια και τοπία ιδιαιτέρως περιποιημένα. Επίσης αν ξεπεράσεις το όριο έστω και έναν βαθμό, θα δεις ένα ωραίο φλας και μετά από λίγο θα ακούσεις τον γνώριμο ήχο του sms με ένα ωραιότατο πρόστιμο λόγω ταχύτητας!
Με βαθύτατη νοσταλγία,
η expat Σιλβή σας...
0 σχόλια