Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, η σημερινή μου ιστορία αναφέρεται στα καινούργια σταυροδρόμια της ζωής και είναι αφιερωμένη στο άλλο μου μισό γένους θυληκού. Την αδερφή μου. Μετά από πολλές αλλαγές τίτλου, περιεχομένου και γενικά ιδεών αποφάσισα απλώς να αφεθώ στην γραφή και στο τέλος να γράψω κάτι διαφορετικό, ελεύθερο από πρέπει και κανόνες. Μικρή μου Σιμού, καθημερινά συνειδητοποιώ πως είμαστε οι επιλογές μας. Αυτές μας χαρακτηρίζουν, μας οδηγούν και μας κάνουν ευτυχισμένους στην καλύτερη έκβαση τους. Διαφορετικά γινόμαστε σοφοί μετανιωμένοι, που διηγούνται τις καλύτερες ιστορίες, ξεχασμένες κάπου στο χρονοντούλαπο της ζωής. Μια τέτοια επιλογή, που για χρόνια όλοι θα θυμόμαστε, έκανες ένα ζεστό βράδυ Σαββάτου λέγοντας το μεγάλο ΝΑΙ στον έρωτα από την μακρινή πρωτεύουσα. Ένα εξίσου μεγάλο YES φώναξα όταν επιτέλους μου δόθηκε η ευκαιρία να πετάξω ψηλά στο ακόμα πιο μακρινό Άμπου-Ντάμπι. Καινούργια σταυροδρόμια μπλογκεράκια μου, δυο ζωές σε άλλη τροχιά. Σε άλλη από αυτήν που μεγάλωσαν και έζησαν μέχρι στιγμής. Η μια στην τροχιά της αγάπης και η άλλη στην τροχιά του ονείρου. Είναι ένας αποχωρισμός, λίγο μελαγχολικός ωστόσο χαρούμενος. Όταν αντιλήφθηκα πως η αδερφή μου παντρεύεται, πέρασαν από μπροστά μου σαν βιντεο-κλιπ διάφορες εικόνες μαζί της, καλές και μη. Να τρώμε σε μια βεράντα κάποιου θερινού προορισμού, να μαλώνουμε για το τι θα δούμε στην τηλεόραση ή να μοιραζόμαστε συμβουλές, καλλυντικά ή ακόμα και κρεβάτια κάθε φορά που λείπαμε η μια στην άλλη. Η ίδια της πάλι όταν αντιλήφθηκε τις τάσεις φυγής μου κραύγασε << είσαι τρελή; Που θα πας και θα με αφήσεις;>>. Νομίζω πως χάρηκε, φοβήθηκε και ένιωσε περήφανη συγχρόνως. Δεν είμαι και σίγουρη. Η κάθε μια έκανε την επιλογή της με στόχο την ευτυχία. Δεν ξέρω αν οι επιλογές μας είναι σωστές και που θα μας οδηγήσουν μελλοντικά. Ξέρω όμως πως όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει και ζωή, όμορφη γεμάτη με καλές στιγμές, χαρούμενους ανθρώπους και τραγούδια. Είμαι έτοιμη να αγκαλιάσω τις καινούργιες αλλαγές και να προσαρμοστώ εύκολα, όπως κάνω άλλωστε στο οτιδήποτε. Μικρή μου Σιμού, ξέρω πολλά πράγματα άσχετα μεταξύ τους, και πιθανόν άχρηστα. Από αυτά τα πράγματα που δεν σε κάνουν ευτυχισμένο ούτε και δυστυχισμένο απαραίτητα. Τα έχω διαβάσει, τα έχω μάθει. Αυτό που κανένα βιβλίο δεν κατάφερε να μου μάθει είναι να μιλάω κοιτώντας μέσα στα μάτια εκφράζοντας τις βαθύτερες μου σκέψεις. Να λέω σ΄αγαπάω, νιώθω, φοβάμαι... Έμαθα μόνο να γράφω σωστά, με τόνους κόμματα και τελείες. Τέλεια! Μικρή μου Σιμού, δεν ξέρω τίποτα σχετικά με τα συναισθήματα και πως να τα ερμηνεύω. Η λογική μου δεν δέχεται να τα κατανοήσει, η ψυχή μου δεν δέχεται να τα αιχμαλωτίσει μέσα σε ορισμούς. Άτιμα βιβλία, δεν μου δίδαξαν αυτό το κεφάλαιο. Σου ζητώ λοιπόν να κατανοήσεις τα κενά της εκπαίδευσης μου και να μην νευριάζεις κάθε φορά που δεν λέω αυτά που θες να ακούσεις. Να ξέρεις ότι κάνω κάτι πιο σημαντικό, τα νιώθω και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό... Κατά βάθος σ' αγαπάω πολύ, πιο πολύ από τον εαυτό μου και ας με εκνευρίζεις. Λατρεμένα μου μπλογκεράκια, Μικρή μου Σιμού, Ήταν μια δύσκολη ιστορία.. Οφείλω να το ομολογήσω. Με αγάπη η *Rio Mare Σιλβή σας... *Κόβεται με την καρδιά ενός μαρουλιού, ευαίσθητη.