1.16 μεσάνυκτα Παρασκευής, κάπου στην θεσσαλονικη μονη με μια άτακτη παρέα απο γκάπι.. Διάθεση μικτή νυστά μηδέν και όνειρα στο φουλ...ταλέντο συγγραφής χάθηκε κάπου ανάμεσα στην τραγωδία του Αίαντα και σε αυτήν της ερωτικής μου ζωής... Λένε πως αν δεν εχεις ερωτική ζωή εχεις επαγγελματική και το αντίστροφο. Αν δεν εχεις ούτε το ενα ούτε το άλλο τι γίνεται ;;; Δεν ξέρω σε αλλες πόλεις ή χώρες του κόσμου ωστόσο στην δική μου πολη θεώρησε Η μις Μαγκούφα η κινητή δυστυχία και δακτυλοδεικτούμενη αποτυχία ... Λοιπόν με μεγάλη μου χαρα σας ανακοινώνω πως τα ηνία της μις μαγκι τα εχω εγω φέτος και νιώθω τελεια ή μαλλον δεν νιώθω τίποτα... Μου αρεσει που είμαι μονη μου δεν νιώθω κατι και κανεις δεν εχει εμφανιστεί που να με ίντριγκαρει... Επισης προτιμώ που ειμαι ενα είδος θυληκού κόσμο καλόγερου , καθως απέχω απο την βλακεία που δέρνει τους γύρω μου και επισης εχω την δυνατότητα να φύγω οποιαδήποτε στιγμη... Ισως ακούγονται σνομπ ολα αυτα ωστόσο εχω την ανάγκη να φύγω και οσο εχω αυτήν την ανάγκη δεν πρόκειται να δεσμευτώ στα σοβαρά για το οτιδήποτε... Μάλιστα πριν λιγο καιρο ένιωσα για πρώτη φορα την δροσιά της ελευθερίας.. Ήταν μια συνεντευξη για δουλεια στο Ντουμπάϊ.   Μια μεγάλη εταιρεία με πολλές παροχές και ακόμα περισσότερα ταξίδια . Το ευτύχημα ειναι οτι πήρα μια γεύση ονείρου καθως απο τις 400 έφτασα στην τελική δεκάδα... Το δυστύχημα ειναι οτι δεν κατάφερα να φύγω αλλιως τωρα θα έγραφα με θέα τα  αστεριά της ερήμου...  Ωστόσο το ονειρο ρίζωσε βαθιά μέσα μου και έγινε στόχος...Ειναι κατι που το θέλω πολυ και εύχομαι να καταφέρω να ξανα πάω σε συνεντευξη... Κλείνω τα ματιά και βλεπω τον εαυτό μου σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο... Μετά που σκέψη για χαζους έρωτες και ρωμαϊκή ιστορια...  Θεωρώ οτι η ζωή ειναι πολυ μικρή για να την αφήνουμε να περνάει ετσι... Πρέπει νς ζούμε την καθε στιγμη μοναδικά... Δεν ζω στην Ονειρούπολη αλλα ελπίζω σε αυτήν... Διακατεχόμουν απο μικρή απο αυτο το αίσθημα και οσο μεγαλώνω αυτο εντείνεται... Στοιχείο που το διαπίστωσα με τον πολυ πρόσφατο χαμό του παππού μου... Ενας άξιος ανθρωπος που στην ζωή γνώρισε μονο το βάσανο και την στεναχώρια... Δεν θέλω να συμβιβαστώ και αργότερα να γίνω μια δυστυχισμένη νοικοκυρά... Ουπς μολις συνειδητοποίησα οτι απο αλλού ξεκίνησα και έφτασα και πάλι στο ίδιο σημείο ... Δηλώνει κατι αυτο για το ποιον μου;;; Ιδού το ερώτημα...